بنیان‌های فرهنگیِ مقبولیت/ عدم مقبولیتِ موسیقی‌های مردم‌پسندِ آنگلوساکسُن در ایران

گرایش به موسیقی‌های مردم‌پسندِ آنگلوساکسُن در ایران، زمینه‌سازِ پژوهشِ پیشِ‌رو از طریقِ مطالعه‌ای چندوجهی است، که بررسیِ دلایل افزایشِ گرایش و فراگیریِ آن‌ها نسبت به چند دهه‌ی گذشته را، در مرکز توجه خود قرار می‌دهد. تاثیر مسائلی چون تقلید، انتقال فرهنگی، زبانِ موسیقایی، و زیبایی‌شناسی در افزایش گرایش به این موسیقی‌ها، مورد واکاوی قرارگرفته‌ است. گرایش‌های شاخه‌ی پاپِ موسیقیِ مردم‌پسندِ ایران، از بدو پیدایشِ این نوع موسیقی در ایران تا زمانِ حال، با تمرکز و تاکید بر غالب‌بودنِ گرایش به موسیقی‌های لاتین و اروپای شرقی در ابتدا، و افزایشِ گرایش به موسیقی‌های آنگلوساکسُن در دوران متاخر، به همراه ویژگی‌های سبکیِ این موسیقی‌ها مورد بررسی قرارگرفته‌اند. از سوی دیگر، به تحلیلِ عللِ این گرایش‌ها، چه از منظر کیفیت ملُدیک یعنی نزدیکیِ زیبایی‌شناسیِ موسیقی‌های مردم‌پسندِ نوع اول به زیبایی‌شناسیِ ایرانی، چه از نظر رابطه‌ی کلام با موسیقی به‌خصوص ظرفیت پایینِ سبک‌های موسیقی‌های مردم‌پسندِ آنگلوساکسُن در انطباق با ویژگی‌های زبان فارسی، و چه از نظر بستر‌های اجتماعی، پرداخته شده است. مسئله‌ی تقلید، یعنی کاورِ قطعات اُرژینال توسط موسیقیدانانِ ایرانی نیز، موردتوجه قرار گرفته است. یافته‌های این پژوهش، علاوه بر شناساییِ ناسازگاری‌های موسیقی‌های آنگلوساکسُن در زمینه‌های ملُدیک، و کلامی با زیبایی‌شناسیِ موسیقیِ ایرانی، نشان‌دهنده‌ی افزایش گرایش به موسیقی‌های مردم‌پسندِ آنگلوساکسُن خصوصاً از منظرِ جنبه‌‌های محتوایی، و نیز تواناییِ فراهم آوردنِ امکانِ تبادلاتِ فرامنطقه‌ای است.

cultural bases of acceptability/ unacceptability of anglo-american popular music in iran

popular music can be a venue where the demands of society are revealed, especially the trends of the youth. therefore, studying this type of music from different angles, apart from the analysis of musical issues related to it, gives the possibility of revealing many of the internal events of a particular society at a particular time. in addition to its broad musical characteristics and styles, popular music is one of the important manifestations of social changes. the other two branches of music, classical and folk music, with all the different titles such as scholarly/serious/artistic for the former, and folk for the latter, are due to their stability/limitations, as they should be, they cannot provide researchers with the possibility of studying the fluid and cultural conditions of society. the bias of active currents of a society towards a particular style or genre of music often indicates the existence of some tendencies and desires in the society which are not necessarily expressed directly. some of these tendencies can be expressed or satisfied through popular music. after all, popular music makes it possible to create criteria for distinguishing between elite and popular culture. considering the increase in the tendency towards anglo-american popular music styles in iran, the overall goal of this research is to analyze the cultural foundations of the acceptability/unacceptability of anglo-american popular music in iran, through a multifaceted study that examines the reasons for the increase in the tendency towards this type of music and its prevalence. this research focuses on the last few decades. the types of tendencies of popular music in iran, that is, a branch that is derived from and imitates western popular music, including those from the prominent singers and groups, from the beginning of this type of music in iran. at the beginning,  the predominance of latin and eastern european music is studied. a few decades later, an increasing trend towards anglo-american music in the late period, along with the stylistic features of these music, have been identified and analyzed and classified. to analyze the causes of these trends, either from the point of view of melodic quality, with the proximity of latin and eastern european popular music aesthetics to iranian aesthetics, or from the perspective of the relationship of lyrics  and music, especially anglo-american popular music styles in its adaptation  to characteristics of the persian language. the issue of imitation, is identified with the initial appearances of anglo-american popular music in iran, and versus original pieces by iranian musicians. the main findings of this research, in addition to identifying many incompatibilities of anglo-american music in melodic and verbal fields with the aesthetics of iranian music, indicate the increasing tendency of musicians and audiences towards anglo-american popular music, especially in terms of content, as well as the ability to provide the possibility of trans-regional exchanges.