فرم، ژانر و هارمونی در قطعه توکاتا اثر هرمز فرهت

هدف اصلی این پژوهش بررسی فرم، ژانر، مد و هارمونی در قطعه توکاتا اثر هرمز فرهت است. اهمیت این قطعه از آن‌روست که آهنگساز ضمن استفاده از تم محلی (تم کُرَیشیم) با بهره‌گیری از زبان هارمونیکی نو و جنبه‌های ویرتوزیستیک ساز پیانو، قطعه‌ای نو را به رپرتوار این ساز در آثار آهنگسازان ایرانی افزوده است. پرسش این پژوهش بدین شرح است که عوامل اساسی آهنگسازی و ارتباط آن با مصالح مدال در این اثر چیست؟ بدین منظور، پیش از پرداختن به قطعه توکاتا، با استناد به منابع کتابخانه‌ای مفهوم، پیشینه و نیز ویژگیهای اصلی این ژانر در دورههای مختلف بررسی خواهد شد. قسمت دوم پژوهش، با روش تحقیق تحلیلی به بررسی مولفه‌های توکاتا و نیز فرم قطعه می‌پردازد. با وجود آزادی نسبی فرمال در ژانر توکاتا، می‌توان فرم این قطعه را سه بخشی مرکب دانست که بخش‌ها برگرد تم محلی کریشیم سازمان یافته‌اند. در ادامه، قسمت سوم به بررسی گوشه‌ها، مدها و ملودی اصلی و قسمت چهارم به رویکردهای هارمونیک در این اثر می‌پردازد. طبق بررسی انجام شده، میتوان نتیجه گرفت، آهنگساز در این اثر، تکنیک‌های موسیقی نئوتنال نظیر هارمونی کوارتال، کویینتال، تیرس غیرفونکسیونل و تیرس‌هایی با نت‌ اضافه شده را متناسب با پتانسیل تم محلی و ژانر توکاتا بکار گرفته است.