شکل بندیِ آرمانِ برنامه ریز: خوانشی لاکانی از فرآیند آموزشِ برنامه ریزی و هویتِ برنامه ریز

تعریف مورد پذیرش همگان از انگاشت‌های برنامه‌ریزی هم‌چون خیر عمومی یا پایداری، ارایه نشده و تبیین این انگاشت‌ها در فرآیند برنامه‌ریزی، همواره این پرسش اساسی را مطرح می‌کند که آیا به راستی امکان حصولِ معنایی روشن در ارتباط با این انگاشت‌ها امکان‌پذیر است؟ برای بسیاری از آموزش‌دهنده‌گان و دانشجویان، پاسخ به این پرسش دشوار است. با توجه به گشودگیِ آرای لاکان بر عرصه‌یِ تفسیر، می‌توان با بهره‌گیری از سویه‌های متنوع نظریِ مطرح شده از سوی او، زمینه‌یِ لازم برای پاسخ‌گویی به پرسش دشوار یاد شده را فراهم نمود. لاکان با فراهم نمودن خوانش و نظریه‌پردازی نوین از سوژهگی انسان و شکل‌گیری مَن که برمبنای آن هویت افراد به طور کلی و برنامه‌ریز به طور خاص شکل می‌گیرد، در پیِ یافتن پاسخ به پرسش یاد شده است. مقاله، قدرت تبیینیِ نظریه‌یِ لاکان را برای درک فرآیند شکل‌گیری هویت برنامه‌ریز و چگونگی شکلگیری ایده‌های اصلی برنامه‌ریزی به‌کار می‌گیرد و در این مسیر از مدل چهار کلام لاکان برای واکاوی آموزش برنامه‌ریزی استفاده خواهد کرد. اختیار دیدگاه لاکانی بیان‌گر آن است که چگونگی شکل‌دهی به آرمانِ مَن برنامه‌ریز در درون سیستم آموزشی منجر به ترویج مجموعه‌ای از ارزش‌ها و هنجارهایِ مرتبط با آرمان یاد شده و در نهایت شکل‌گیری هویتِ برنامه‌ریز خواهد شد.