تحلیل و بازنمایی ظرفیت تاریخی پویش‌های شهرهشتگرد درخیابان امام‌خمینی آن

بسیاری از طراحان در تعیین عملکردِ فضاهای شهری به‌ویژه خیابان، دارای رفتاری اراده‌گرایانه، شکل‌گرایانه و یا متکی بر جوانب روان‌شناختیِ ادراک مردم هستند با تمرکز بر رابطه پویش محتوایی شهر و جنبه عملکردی فضاهای مرکز آن، عملکرد فضاهای مرکزی شهرها به‌ویژه خیابان‌های مرکزی در شهرهای کوچک، بازتابِ پویش شهر، نیروها و ظرفیت آن است، در ابعاد گوناگون، در فضا متشکل شده و می‌توانند به موتور تغییراتِ شهری بدل شوند. بنابراین هدف این مقاله، توضیح بازتاب پویش شهرنشینی و شهرگرایی و نیروهای تاریخی ظرفیت شهر در عملکرد خیابان مرکزی شهرهای کوچک و تغییر آن، توضیح ابعاد و نحوه تشکل عملکردی آن در فضا است. فرضیه این تحقیق آن است که خیابان‌های مرکزی، محل بازنماییِ همان چیزی هستند که در ظرفیت شهر است. نمونه پژوهش شهر هشتگرد و خیابان امام‌خمینی در آن است. روش توضیح در این تحقیق از حیث هدف، کاربردی، و از نظر کاربردِ روش، بر روش‌های تحلیل تاریخی‌ـ‌سیستمی نوربرت الیاس در تحلیل روند‌ها و مدنیت، روش تجربی‌ـ‌علّیِ غیرِآزمایشی نمونه شهر هشتگرد، و استفاده از تکنیک‌های آمار توصیفی و تحلیلی و سنجش توزیعِ جغرافیایی فعالیت‌ها که جز خانواده ابزار آماری فضایی قرار دارد، استوار است.