بازاندیشی در آموزش درس «آشنایی با معماری معاصر»

آموزش درس «آشنایی با معماری معاصر»، که در قالب دو واحد درسی الزامی برای دانشجویان کارشناسی رشته معماری ارایه می‌شود، بر متدهای متفاوتی در دانشگاه های ایران استوار است. از این متدها، مدرسین عمدتاً به دو گرایش بیشتر توجه می‌نمایند: گروهی آن را درسی «مفهومی» و «بینشی» و متفاوت از دروس تاریخ معماری تلقی کرده و گروهی دیگر نیز آن را درسی «دانشی» و مبتنی بر دروس تاریخ معماری می دانند. گروهی نیز معتقدند که اساساً مسیله به میزان کمّی واحدهای این درس مربوط است. اختلاف نظر بر سر «دوره زمانی» مورد مطالعه در این درس در متد دوم نیز موضوعی بسیار بحث برانگیز است. تعریف واژه «معاصر» از ترجمان لغوی تا معنای خاص آن، دوره بندی‌های متفاوتی را در تدوین شرح درس برای اساتید ایجاد می‌نماید. به علاوه نکته مغفول در تمام حالت‌های بالا، موضوع مهم و اغلب از قلم افتاده‌ی «معماری معاصر ایران» است. مقاله‌ی حاضر در نظر دارد تا با مورد مطالعه قراردادن دقیق متد‌های آموزشی این درس در دانشگاه های کشور و مقایسه‌ی آن با برخی از دانشگاه های مطرح جهان، به بررسی کمّی و کیفی جایگاه، تعداد واحدهای آموزشی و متدهای آموزشی این درس پرداخته تا از آن طریق بتواند در ارتقای آموزش مباحث نظری در رشته معماری موثر واقع شود.