تحلیل و بازشناسی نمادگرایانۀ نقوش مشترک منسوجات ساسانی و آل‌بویه

استفاده از نقوش و نمادها در هنر ایران که پیش از دورۀ ساسانیان نیز جایگاه والایی داشته است، تا پس از حکومت ساسانیان و در تمدن و هنر اسلامی ایران نیز در بیان هنری کاربرد بسیاری یافت. این نقوش دربردارندۀ تجارب اجتماعی، فرهنگی و معتقدات مذهبی دوران خود هستند؛ لذا به فهم بهتر سیر تحول اندیشه‌های مردم دوران خود کمک می‌کنند. یکی از شاخصه‌های مهم منسوجات ساسانی، نقوش تزیینی به‌کاررفته در آن است که تاثیر عمیقی بر هنر دوره‌های مختلف تاریخی بعد از خود گذاشته است. از این جمله می‌توان به دورۀ سامانی، آل‌بویه و... اشاره کرد. روش تحقیق در این پژوهش به‌صورت توصیفی– تحلیلی است و سعی شده تا علاوه بر معرفی نقوش و عناصر تزیینی مشترک به‌کاررفته در منسوجات دورۀ ساسانی و آل‌بویه، به شناسایی و تحلیل نمادگرایانۀ نقوش مشترک منسوجات در این دو دوره پرداخته شود. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که بیشترین مضامین و نقوشی که به‌عنوان نقوش تزیینی در منسوجات دورۀ آل‌بویه استفاده شده‌اند، درواقع همان نقوش دورۀ ساسانی است که با کیفیات فرمی و محتوایی متفاوتی به کار رفته‌اند.