بررسی نظام حاکم بر طراحی تذهیب در نسخ بایسنغری با تکیه بر مطالعه تطبیقی پنج نمونه از تذهیب‌های دو نسخه خطی شاهنامه مصور و غیرمصور بایسنغری

از آنجا که به چگونگی ترکیب‌بندی و نظام حاکم بر طراحی تذهیب در نسخ خطی ایرانی تاکنون کمتر توجه شده است، مقاله پیش‌رو کوشیده‌ایم تا با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی موردی و با استفاده از شیوه مطالعه کمّی، از یک‌سو، تذهیب‌های دو نسخه خطی شاهنامه مصور و غیرمصور بایسنغری را معرفی و توصیف می‌کنیم و از دیگر سو، نظام حاکم بر طراحی آن را به بحث بگذاریم. این دو نسخه از آن جهت انتخاب شد که نه‌تنها دو نمونه بارز از نسخ خطی ساخته‌شده در سبک کتاب‌آرایی بایسنقری است، بلکه از معدود نسخ خطی این سبک از کتاب‌آرایی به‌شمار می‌روند که در گنجینه‌های داخلی حفظ و نگهداری می‌شوند؛ سبکی که به باور عموم پژوهشگران، نمونه بارز هنر کلاسیک در میان سبک‌های کتاب‌آرایی ایرانی است و ویژگی‌هایش بر تمامی سبک‌های پس از خود، از ایران گرفته تا هند مغولی و ترکیه عثمانی، موثر واقع شد. نتایج این پژوهش نشان داد که هنرمندان تیموری با بهره‌گیری از برخی قواعد ساده هندسی همچون تقسیم پاره‌خط به بخش‌های مساوی، تقسیم دایره به قاچ‌های برابر، ساختار شبکه‌ای و بهره‌گیری از تناسباتی نظیر 2√/1 و 3√/1 توانستند تذهیب‌هایی زیبا، متناسب و در عین حال ظریف و پرمایه خلق کنند.