سیر تجسم اسطوره بودا در هنر هند: از نمادین تا فیگوراتیو

تجسم بودا در هنر هند همواره ضرورتی توامان با زندگی، باورها و آیین‌های مردم هند بوده است. این تجسم به دو دوره نمایش بودا به‌صورت نمادین و فیگوراتیو قابل ‌تقسیم است. بودا در دوران زندگانی اش با عینیت نگاری خود مخالف بود، و صورت اسطوره‌ای وی در دوره اول، به کمک نشانه های مرتبط با زندگانی وی به ظهور نشست. حدود 1م. نشانه هایی از تصویر بودا با هییت انسانی در هنر هند آغاز گردید. این مقاله بر این فرضیه تاکید دارد که علی‌رغم ممنوعیت خلق تصویر انسانی از بودا در دوره اول، پیروان وی، همواره تصویری ذهنی از بودا را در سر می پروراندند، و پس از از بین رفتن افراطی گری های بودیسم، مجال یافتند تا پیکره انسانی وی را بسازند. هدف از این مقاله مطالعه نحوه گذارِ دوره نمادین به فیگوراتیو، و همچنین عوامل تاثیرگذار بر آن است. برای نیل به آن، گردآوری مطالب به روش اسنادی و با اشاره به متون مذهبی، اساطیر موجود و شرایط فرهنگیِ اجتماعات بودایی صورت گرفته است. در مسیر تدوین این مقاله، این نتیجه حاصل شده است که، تصویر بودا در دوره اول هنر بودایی، متاثر از عوامل گوناگونی ازجمله هم‌جواری با مذاهب هندوییسم و جینیسم شکل‌گرفته، و به دلیل عادت عوام به تمرکز بر تصویر بودا در هنگام مراقبه و نیایش، به‌صورت ذهنی و واقعی وجود داشت.