لباس به مثابه اثر هنری: رویکرد هنرمندان ایرانی در نمایشگاه های دهه ی 1380

لباس از دیرباز در زندگی بشر حضور داشته ولی در دوران معاصر علاوه بر کارکردهای سنتی‌، کارکرد رسانه ای و ارتباطی نیز پیدا کرده، به‌طوری که هنرمندان از آن به ‌مثابه اثر هنری در بیان مفاهیم مورد نظر خود بسیار بهره می‌جویند. در ایران نیز در دهه‌های اخیر شاهد برگزاری نمایشگاه‌هایی در این زمینه بوده‌ایم و از آن ا که هنرمندان فعال این رشته در ایران بسیار محدود می باشند و هیچ بایگانی منسجمی از عملکردشان وجود ندارد، پژوهش حاضر تلاش داشته تا پس از شناسایی هنرمندان ایرانی برگزار‌کننده ی نمایشگاه در این حوزه در طی دهه ی 1380، با استفاده از روش های کیفی، دیدگاه‌ها، رویکـردها و آثارشان را مورد بررسی قرار دهد. در این پژوهش، روش انتخاب شرکت‌کنندگان از نوع هدف مند بوده و داده های جمع آوری شده از طریقِ مصاحبه ها ی نیمه‌طراحی-شده، پس از ضبط و تبدیل به متون نوشتاری، کدگذاری، مقوله‌بندی و الگویابی شده‌اند و سپس مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ضعف این حوزه از هنر در ایران، علاوه بر عدم شناخت کافی هنرمندان مورد مطالعه که موجب تبدیل آثارشان به تقلیدی ناقص و سطحی از آثار لباس مفهومی در غرب می‌شود، به عدم ارتباط موثر هنرمندان با مخاطب و محدودیت در شیوه ی ارایه ی آثارشان برمی‌گردد.