مطالعه تطبیقی نقوش گیاهی گچ بری های کاخ تیسفون با اولین مساجد ایران (مسجد جامع نایین، مسجد جامع اردستان، مسجد جامع اصفهان)

هنر گچ بری، از جمله هنرهای تزیینی در معماری بناهای ایران است که از دیرباز زینت بخش بسیاری از کاخ ها و بناها قبل از دوران اسلامی و همچنین زینت بخش بناها به خصوص مساجد دوران اسلامی بوده است. از نقوش ناب در گچبری می توان به نقوش گیاهی اشاره کرد. در دوران قبل از اسلام، در کاخ های ساسانی نمونه های متنوعی از نقوش گیاهی در گچ بری دیده شده است. هدف مقاله پیش رو، شناخت و بررسی نقوش گیاهی در گچ بری کاخ های ساسانی (کاخ تیسفون) و سه مسجد تاریخی متعلق به اوایل دوران اسلامی در ایران و سپس مقایسه آنها می باشد. نقوش گیاهی در گچ بری های کاخ های ساسانی، نقوش انتزاعی از طبیعت اند که اشکال متنوعی را می توان در آنها یافت که عبارتند از: نقوش نخل، تاک و پیچک، انگور، انار، گل نیلوفر آبی و گل چند پر، بلوط و برگ انجیر و نقش هایی شبیه به برگ برساو شده. سپس در دوران اسلامی که باورهای مذهبی اثر خود را بر هنر و گرایش های هنری گذاشت؛ نقوش گچ بری نیز بدلیل منع نقوش انسانی و حیوانی، دستخوش دگرگونی شد، به گونه ای که نقوش گیاهی ساسانی در کنار گردش اسلیمی و ساقه های آن و در مواردی در ترکیب با کتیبه نگاری آیات قرآنی زینت بخش بناها شدند.