بازخوانی نگاره های حسین بهزاد با توجه به نظریه هرمونوتیک مدرن گادامر

در دوران معاصر با توجه به شرایط اجتماعی فرهنگی و اندیشه تجددخواهی و بازتاب فرهنگ و هنر غرب، نگارگران ایرانی به ویژه حسین بهزاد، در راستای احیای هویت و فرهنگ ایرانیاسلامی به نگارگری گذشته رجوع می‌کنند. این تحقیق با هدف مطالعه نگارگری حسین بهزاد در دوران معاصر با بهره‌گیری از مفاهیم هرمنوتیک گادامر با رویکرد توصیفی تحلیلی انجام پذیرفته و گردآوری اطلاعات آن با استفاده از منابع کتابخانه‌ای استو به این پرسش پاسخ داده است که، نحوه خلق آثار نگارگران این دوران تا چه اندازه با نظریه هرمنوتیک گادامر تطبیق دارد. نتایج نشان می‌دهد که مفاهیم هرمنوتیک گادامر، قابلیت شرح و بسط در نگاره‌های معاصر حسین بهزاد را داراست. هنرمند با گذر به افق معنایی روزگار صفویه به مکالمه با آن پرداخته و آن را با افق معنایی روزگار خویش که عصر جدال بین سنت و تجدد است، ممزوج، و اقدام به خلق اثرش نموده است. گادامر معتقد است، مفسر در این میان پیش داوری‌هایی که متناسب با دوره خودش است را در تفسیر دخالت می‌دهد و همچنین بافت و زمینه اجتماعی و فرهنگی نیز در خلق اثر موثر است که این مهم در نگارگری معاصر در تلفیقی که بین عناصر سنتی و غربی صورت گرفته قابل مشاهده است.