تصویر، ایماژ (پی انگاره) و ادراک بصری

تصویرسازی دارای ویژگی بصری و ساده ترین راه انگاشتن است که فرایند دیداری نمودن تصورات را به کار میبندد. ایماژ همچون رسانه‌ای است که تاثیر و فرایند بازنمایی توانش‌های عاطفی را بر الگوهای دیداری و فرهنگی تصویرپردازی می‌کند؛ شاید بهترین و کوتاه‌ترین تعریف برای ایماژ جهان‌نگری تصویری و ذهنی است. در این مقاله آنجا که مقصود از ایماژ چیزی فراتر از تصویر محض است، برابرنهاده‌ی «پی‌انگاره» انتخاب شده‌است. براساس داده‌های تجربی کنش ما در تصور مشابه کنش ما در دیدن چیزها، شامل تصاویر است؛ اما، پرسش این است که، کدام وجه از پی‌انگاره در تفسیر ناظران در طول تاریخ تغییر می‌کند و توسط رسانه‌های خود انتقال می‌یابد؟ و چه نسبتی میان پی‌انگاره دریافت‌شده و حقیقت وجود دارد؟ این مقاله با طرح پژوهشی معناشناختی با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی درباره‌ی محتوای دیداری مرتبط با تصویر و با شرح بسیاری از واقعیت‌های برجسته و کلی در کنش‌های هنری درباره‌ی بازنمودهای تصویری در پی پاسخ به پرسش‌های فوق است؛ تحلیل نتایج نشان می‌دهد که طبیعت بصری محتوای پی‌انگاره‌ها از کیفیتی پویا برخوردار است و این کیفیت، ماهیت ذهن ما را آشکار می‌کند، هم‌چنانکه چهارچوب و عینیت اثر حاکی از مضمون پویا است که هریک از شیوه‌های نگریستن متفاوت به جهان است.