اثر مصرف خاکی آهن و سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه‌ی گندم در تاریخ‌های‌ مختلف کاشت

با توجه به گسترش جهانی کمبود عناصر کم‌ مصرف در اراضی زیر کشت غلات، تعیین سطح، زمان و روش مناسب مصرف این نهاده‌ها جهت افزایش عملکرد بسیار مهم می‌باشد. به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت و کاربرد خاکی عناصر ریزمغذی آهن و سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 89-1388 در منطقه ارسنجان فارس انجام ‌‌شد. تاریخ‌های کاشت 30 آبان، 15 و 30 آذر به عنوان فاکتور اصلی و کودهای ریزمغذی در سطوح بدون استفاده از کود، 10 و 20 کیلوگرم در هکتار سکوسترین آهن، 40 و 80 کیلوگرم در هکتار سولفات روی به عنوان فاکتور فرعی انتخاب شد. با افزایش 20 کیلوگرم در هکتار سکوسترین آهن در زودترین تاریخ کاشت، عملکرد دانه، تعداد سنبله، وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و عملکرد بیولوژیک گندم به ترتیب 2/4، 6/1، 3/1، 2/2 و 4/1 برابر نسبت به تاخیر کاشت یک ماهه و عدم مصرف کودهای ریزمغذی افزایش یافت. همچنین نتیجه‌ای مشابه با استفاده از 80 کیلوگرم در هکتار سولفات روی به دست آمد. با مصرف بیشتر کودهای ریزمغذی در کشت‌های دیرتر می‌توان صدمات حاصله به عملکرد در اثر تاخیر کاشت را تا حدودی جبران نمود.