تاثیر سطوح مختلف شوری و خشکی بر صفات جوانه زنی گونه چاودارکوهی (Secale Montanum) در مراحل اولیه رشد

استفاده از گونه های مرتعی مقاوم به خشکی و شوری در امر اصلاح و توسعه مراتع دارای اهمیت فراوانی است. چاودار کوهی یکی از گندمیان مهم مرتعی برای ایجاد چراگاه و تولید علوفه خشک است و با توجه به اهمیت این گونه مرتعی و این که تا کنــون مطالعه ای در مورد تحمل به شوری و خشکی آن انجام نشده است، بنابراین در این تحقیق میزان مقاومت این گونه به تنش شوری و خشکی در مرحله جوانه زنی و اثر این تنش ها بر شاخص های درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و طول ساقه چه گونه مذکور مورد بررسی قرار گرفته است. برای ایجاد تنش شوری از کلرید سدیم (nacl) و برای اعمال تنش های خشکی مختلف از پلی اتیلن گلیکول (peg6000) استفاده شد. طرح آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل در چهار تکرار و پنج سطح شوری (شاهد، 50 ، 100، 150، 200 و 300 میلی مولار) و همچنین پنج سطح خشکی (شاهد (صفر)، 2/0-، 4/0-، 6/0- و 8/0- مگاپاسکال) بوده است. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که تیمارهای شوری و خشکی بر درصد جوانه-زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و بنیه بذر اثر معنی داری داشتند، به طوری که با افزایش تنش شوری و خشکی درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول سـاقه چه و طول ریشه چه کاهش یافتند.