تاثیر آبیاری تکمیلی و کود نیتروژن بر انتقال مجدد مواد در دو رقم گندم دیم

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی در 4 سطح (شاهد (دیم) و آبیاری تکمیلی در مراحل آبستنی، گرده افشانی و پرشدن دانه) و کود نیتروژن در 4 سطح (0، 50، 100 و 150 کیلو گرم در هکتار) بر انتقال مجدد مواد از گره های مختلف دو رقم گندم دیم (سرداری و کراس البرز)، آزمایشی در سال زراعی 1388-1387 به صورت طرح کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه با 3 تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که بالاترین انتقال مجدد از پدانکل مربوط به آبیاری تکمیلی در زمان پر شدن دانه بود، بیشترین انتقال مجدد از سایر میانگره ها و کارایی انتقال-مجدد از پدانکل مربوط به آبیاری تکمیلی در زمان آبستنی و گرده افشانی بود. کارایی انتقال مجدد از پنالتی میت (دومین میانگره از راس ساقه) و سایر میانگره ها در تیمار شاهد حداکثر بود. سهم ذخایر ساقه در آبیاری تکمیلی در مرحله پر شدن دانه و بیشترین سهم ذخایر کاه سنبله در تیمار شاهد حداکثر بود. انتقال مجدد از کاه سنبله و سهم ذخایر کاه سنبله در کود نیتروژنه 100 کیلو گرم در هکتار بالاتر از سایر مقادیر کودی بود. کارایی-انتقال مجدد از کاه سنبله در کود نیتروژنه 150 کیلوگرم در هکتار بیشتر بود. در تمامی تیمارهای آبیاری تکمیلی، سطوح کود نیتروژن و ارقام گندم میزان انتقال مجدد از سایر میانگره ها بیشتر از کاه سنبله، پدانکل و پنالتی میت بود. اما در تیمار شاهد انتقال مجدد از کاه سنبله بیشتر از سایر میانگره ها، پدانکل و پنالتی میت بود.