بررسی آستانه تحمل شوری دو رقم گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum)

شوری یک تنش محیطی است که رشد و تکامل گیاهان را محدود می کند. اکثر مشکلات شوری در گیاهان عالی در اثر ازدیاد کلرید سدیم است. یکی از راه های غلبه بر مشکلات شوری، شناسایی تحمل شوری گیاهان زراعی است. بدین منظور در این بررسی اثر سطوح مختلف کلرور سدیم (0 و 2 و 4 و 6 و 8 و 10 و 12 دسی زیمنس بر متر) روی مرحله گیاهچه ای گیاه گوجه فرنگی (رقم بومی درتوم و رقم موبیل) با کشت هیدروپونیک مطالعه گردید. نمونه برداری بعد از چهار هفته و هشت هفته انجام شد و میزان کلروفیل a ,b و کلروفیل خام برگ های گیاه همچنین میزان عناصر سدیم، فسفر و پتاسیم اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده نشان داد با افزایش کلرور سدیم، میزان کلروفیل a ,b و کلروفیل خام کاهش می یابد، بنابراین رشد گیاه با افزایش شوری کاهش می یابد. علایم قابل مشاهده سمیت شامل کاهش رشد ریشه و اندامهای هوایی، نکروزه شدن برگها در سطوح 9 و 12 به ترتیب برای گوجه فرنگی رقم بومی درتوم و گوجه فرنگی رقم موبیل دیده شد، بنابراین آستانه تحمل آنها به ترتیب 8.5 و 11.5 دسی زیمنس بر متر تعیین شد که علیرغم کاهش رشد گیاه، علایم سمیت مشاهده نشد.