مقایسه کارایی کوادرات های اصلی و تعدیل شده ویتاکر در تعیین غنای گونه ای ( مطالعه موردی: مراتع مشجر پشته میوله استان ایلام)

مراتع اکوسیستم های طبیعی هستند که در برگیرنده منابع عظیمی از ذخایر ژنتیکی و تنوعی از گونه های گیاهی هستند که همواره این گوناگونی زیستی، متضمن پایداری مرتع در مقابل عوامل متغیر محیطی و زیستی است.تغییراتی که انسان در قرن اخیردر اکوسیستم های طبیعی بوجود آورده باعث شده که بسیاری از گونه های با ارزش از طبیعت محو و یا در حال انقراض قرار بگیرند که نتیجه آن کاهش تنوع بیولوژیک و به طبع آن کاهش غنی گونه ای می باشد.ایجاد پارکهای طبیعی و ملی تصمیمی است به منظور حفظ گونه ها و جلوگیری از تداوم تخریب در اکوسیستم ها که حفاظت از این زیستگاهها می تواند نقش اساسی در اداره صحیح سایر مناطق بخصوص مناطق همجوار جهت تولید مواد صنعتی،دارویی و غذایی داشته باشد.بدین منظور یکی از راههایی که می توان به سلامت و پایداری اکوسیستم پی برد، بررسی غنای گونه ای می باشد. در این خصوص استفاده از روش های مناسب بسیار اهمیت دارد. در این مطالعه دو روش ویتاکر در اندازه گیری غنای گونه ای مورد مقایسه قرار گرفتند. منطقه مورد مطالعه مراتع مشجر پشته میوله استان ایلام می باشد. پس از بازدیدهای صحرایی و انتخاب توده معرف در هر تیپ گیاهی، نمونه گیری به طور کاملا تصادفی برای دو قاب اصلی و تعدیل شده ویتاکر انجام شد. در مجموع 154 گونه گیاهی متعلق به 121 جنس و 35 خانواده گیاهی می باشد در منطقه مورد مطالعه شناسایی شد که خانواده asteraceaeبا 25 گونه گیاهی دارای بیشترین غنای گونه ای می باشد. با مقایساتی که برای فاکتور های اندازه گیری شده در هر دو قاب اصلی و تعدیل شده و یتاکر انجام شد،اختلاف معنی داری بین دو قاب مشاهده شد که قاب تعدیل شده ویتاکر غنای گونه ای بیشتری را نشان داد. قاب تعدیل شده ویتاکر رابط رگرسیونی بهتری را بین تعداد گونه و سطح پلات ایجاد نمود.