اثر فرم کود نیتروژن مصرفی بر جذب آهن و کلروز آهن در انگور رقم سلطانی

تغذیه آهن در گیاهان بطور قابل توجهی تحت تاثیر فرم نیتروژن مصرفی قرار می گیرد و این مسئله به دلیل تغییر نسبت جذب کاتیون ها و آنیون ها و تغییر phآپوپلاست سلولی در گیاه می باشد. در این آزمایش اثر کودهای نیتروژنه آمونیومی بر جذب، و توزیع آهن و همچنین کلروز آهن در ریشه و شاخساره انگور سلطانی (vitis vinifera l. ) در شرایط کشت در بستر پرلایت و کشت در یک خاک آهکی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاَ تصادفی در شرایط گلخانه در دو بسترکشت پرلایت و یک خاک آهکی با ترکیب سه سطح فاکتور فرم نیتروژن مصرفی شامل: بدون مصرف نیتروژن(شاهد)، مصرف نیتروژن به فرم nh4+-n و مصرف نیتروژن به فرم no3- -n و سه سطح فرم مصرف کود آهن شامل: بدون مصرف آهن(شاهد)، مصرف آهن به فرم سولفات آهن و مصرف آهن به فرم کود سکوسترین 138 آهن انجام شد. آزمایش در پنج تکرار و هر کرت آزمایشی حاوی هشت قلمه یک ساله ریشه دار شده تاک سلطانی اجرا شد. بر اساس نوع منبع کود نیتروژنه و آهن، ترکیب محلول غذایی در بستر کشت پرلایت محاسبه و مورد استفاده قرار گرفت. در بستر کشت خاکی تنها از کودهای سولفات آمونیوم و نیترات پتاسیم به عنوان منابع نیتروژن و سطوح فاکتور آهن استفاده گردید. میزان کلروفیل، آهن کل و فعال در برگ های مسن و جوان و نیز میزان آهن در ریشه ها اندازه گیری شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که در تیمار بدون مصرف آهن، برگ های جوان نهال های تغذیه شده با نیتروژن نیتراته در مقایسه با نهال های تغذیه شده با نیتروژن آمونیومی علائم کلروز نشان دادند. مصرف کود نیتروژنه به فرم نیترات موجب تجمع آهن در ریشه شد. این در حالی بود که مصرف نیتروژن به فرم آمونیوم باعث افزایش میزان آهن در برگ های جوان و کاهش میزان آهن در ریشه ها گردید. میزان آهن فعال در نهال های تغذیه شده با نیتروژن آمونیومی بیشتر از نهال های تغذیه شده با نیتروژن نیتراته بود. مصرف نیتروژن آمونیومی در بستر کشت پرلایت تفاوت معنی داری بین میزان کلروفیل برگ های جوان در تیمار سولفات آهن و سکوسترین 138 آهن موجب نشد، این در حالی است که تفاوت معنی دار بین میزان کلروفیل برگ های جوان بین این دو تیمار در شرایط مصرف نیتروژن نیتراته در بستر کشت پرلایت مشاهده گردید. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش مشاهده گردید که مصرف نیتروژن آمونیومی نقش بسزایی در انتقال آهن از ریشه به شاخساره و احیاء آهن به فرم فعال و قابل جذب سلول در برگ های جوان دارد.