ارایه الگویی برای حمایت مالیاتی از کمکهای خیریه در ایران (بازنگری ماده 172 ق.م.م با رویکرد اعتبار مالیاتی)

نقش کمکهای داوطلبانه بخش خصوصی در کاهش فاصله طبقاتی، افزایش رفاه افراد نیازمند و کاهش هزینه های دولت و همچنین توجه روزافزون به موسسات خیریه برای ارتکاب انواع جرایم مالیاتی و پولشویی از سوی مجرمان مالیاتی و پولشویان بر هیچ دولتی پوشیده نیست. در قوانین مالیاتی کشورمان در کنار کمکهای دریافتی که مطابق ماده 139 از مالیات معاف هستند، برای کمکهای خیریه پرداختی نیز مطابق ماده 172ق.م.م، تحت شرایط خاص امتیازات مالیاتی به شکل کسور در نظر گرفته شده است. با این حال ادبیات موضوع و تجربه جهانی نشان می دهد که این الگوی حمایتی دارای اشکالات متعددی است و هم اکنون بسیاری از کشورهای جهان در حال بازنگری این سیاست و انتقال از سیستم کسور به سمت سیستم اعتبار مالیاتی هستند. با عنایت به اهمیت موضوع و نقش بی بدیلی که نظام مالیاتی کشورها در تشویق کمکهای خیریه و نظارت بر این بخش بر عهده دارند، در کنار الزام ماده 119 قانون برنامه پنجم توسعه به جایگزینی سیاست اعتبار مالیاتی به جای معافیتهای قانونی، ضرورت بازنگری در سیاستهای فعلی حمایتی در این بخش بیش از پیش احساس می شود. به همین منظور در این مقاله تلاش می شود الگویی برای حمایت مالیاتی از کمکهای خیریه ارایه شود. سیاست اعتبار مالیاتی غیرقابل استرداد با دو نرخ متفاوت برای سطوح مختلف کمکهای خیریه، به عنوان سیاست جایگزین نظام فعلی حمایت از کمکهای خیریه در ایران معرفی شده است.