بررسی ویژگیهای کهن ترین متن های فارسی به خط مانوی

در نیمه نخست قرن چهارم هجری، مانویان خط دینی خویش را برای نوشتن آثارخود به زبان فارسی به کار بردند. این متن ها بخشی از دست نوشته هایی است که در تورفان یافتشده و هم اکنون در فرهنگستان علوم برلین براندنبورگ نگهداری می شود. به عبارت دیگر این متن ها را باید از جمله کهن ترین آثار زبان فارسی به شمار آورد که به زبانی نوشته شده اند که آن را می‌توان فارسی نو آغازین خواند. هدف این مقاله معرفی و بررسی زبانی دست نوشته های فارسی نو آغازین است که شامل 15 متن دو برگی می شود. روال ارائه مطالب دراین تحقیق بدین صورت است که ابتدا نمونه هایی از متن های ذکر شده به صورت حرف نوشت، آوانوشت و ترجمه به همراه شماره ثبت قطعه مربوطه در اکادمی علوم برلین آمده است. سپس مهم ترین ویژگی های نگارشی، آوایی، و واژگانی این نمونه ها ذکر و با دوره های پیش و پس از آن مقایسه شده است. نتایج این بررسی نشان داد زبان متن های مورد نظر در برخی موارد به فارسی نو و در برخی موارد به فارسی میانه نزدیکتر است.

Ancient persian texts

Abstracktem nu hu ki .no evidence of the books written in perscien Language .In the frist half of ao.ht century manichand ues nmi.hf rthdeU.jhdsme.asedu .These text are discoverd in Turfan Uin tuyugh and i qara shahr.In this articel we have attempd to survey all these new persian mj kjgft Ukjm iuyn ndfsdssn mkj frtn mn hj gfdv ytrfh djeuhn sdfref ans bytg kjhuy dertf hgfd sdcbftryhg noiyutghgbf mjjgfdsetrgf hgfjngb sweryfhft hgf hjyui fdre gth hgbvfde ythg juijh gfrt gfdvb gtrfd gfrrfedfr trgfdsfvb ghyuj jhggfbfg redfgh hjuikjuikj