ترجیح دانشجویان ایرانی نسبت به کاربرد خوش‌گویی در زبان فارسی با استفاده از روش دلفی با در نظر گرفتن متغیرهای زیستی، اجتماعی- فرهنگی و تحصیلی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
رزمجو سید آیت‌اله ,بلوچ لیلا
|
|
منبع
|
زبانشناسي و گويش هاي خراسان - 1391 - دوره : 4 - شماره : 1 - صفحه:101 -135
|
|
چکیده
|
هدف این پژوهش، نخست بررسی ترجیح دانشجویان ایرانی در کاربرد خوش‌گوییات در زبان فارسی است و در مرتبه دوم، تاثیر عوامل زیستی، اجتماعی-فرهنگی و تحصیلی در به کارگیری خوش‌گوییات است. این پژوهش با استفاده از روش دلفی انجام گردید؛ برای این منظور جهت گردآوری اطلاعات، از دو نوع پرسشنامه باز و سازمان یافته استفاده شد. تعداد 130 نفر دانشجوی زن و مرد در دو مقطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد از میان رشته های تحصیلی علوم پایه و علوم انسانی با گویش های فارسی، ترکی، لری و کردی جهت پاسخگویی به پرسشنامه های تدوین شده، انتخاب شدند. سپس ترجیح شرکت‌کنندگان نسبت به واژه های خوش‌گویی (به گویانه) با در نظر گرفتن متغیرهای زیستی، اجتماعی-فرهنگی و تحصیلی نظیر جنسیت، زبان مادری، محل تولد و رشته تحصیلی آنان بررسی گردید. اطلاعات گردآوری شده از پرسشنامه دوم با استفاده از نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده از ترجیح دانشجویان فارسی زبان در به کارگیری واژه های به گویانه در زبان فارسی حکایت می‌کند. همچنین نتایج آماری در مواردی، اختلافات معنی داری را بین جنسیت، گویش های مختلف، رشته‌های تحصیلی و محل تولد دانشجویان و ترجیح آن‌ها در کاربرد حسن تعبیر نشان داد.
|
|
کلیدواژه
|
خوش‌گویی ,زبان فارسی ,دانشجویان ایرانی ,متغیرهای زیستی اجتماعی ,فرهنگی و تحصیلی ,روش دلفی
|
|
آدرس
|
دانشگاه شیراز, دانشیار بخش زبان‌های خارجی و زبانشناسی دانشگاه شیراز, ایران, دانشگاه غیرانتفاعی زند شیراز, مربی زبان انگلیسی دانشگاه غیرانتفاعی زند شیراز, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
arazmjoo@rose.shirazu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|