|
|
|
|
بررسی فرایند ساختاری شدن مفهوم فضا در زبان فارسی در چارچوب زبانشناسی شناختی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
نقی زاده محمود ,توانگر منوچهر ,عموزاده محمد
|
|
منبع
|
زبانشناسي و گويش هاي خراسان - 1390 - دوره : 3 - شماره : 4 - صفحه:1 -28
|
|
چکیده
|
هدف از انجام این تحقیق، مطالعه رابطه میان تفکّر فضایی و ساختار زبانی منعکس کننده آن در زبان فارسی است. در این تحقیق با بهره گیری از نظریه لایبنیتس مبنی بر نسبی بودن نمود فضا در زبان و با استناد به الگوی لوینسون (2006) در تقسیم بندی حوزه فضا، به مطالعه فرایند ساختاری شدن مفهوم فضا در زبان فارسی می پردازیم. داده‌های زبانی مورد نیاز، از میان جملات زبان فارسی معیار گفتاری و نوشتاری که دارای حروف اضافه مکانی، افعال حرکتی و دیگر مقولات دستوری نشان دهنده مکان هستند جمع آوری شده است. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی، به تحلیل داده های مورد نظر در ارتباط با مفاهیم اشاره، گسترش معنایی و فضای ذهنی در زبان فارسی پرداخته، به این نتیجه رسیدیم که گوینده با استفاده از مفهوم گوینده محوری، خود را در مرکز یا نقطه صفر مکانی قرار داده و جایگاه اشیا را با توجه به موقعیت خود توصیف می‌کند.
|
|
کلیدواژه
|
زبانشناسی شناختی ,فضا ,ساختاری شدن فضا ,فضای ذهنی ,اشاره ,گسترش معنایی ,cognitive linguistics ,space ,space structuring ,mental space ,deictic ,semantic extension
|
|
آدرس
|
دانشگاه اصفهان, دانشجوی دکتری زبانشناسی، دانشگاه اصفهان, ایران, دانشگاه اصفهان, دانشیار زبانشناسی، دانشگاه اصفهان, ایران, دانشگاه اصفهان, دانشیار زبانشناسی، دانشگاه اصفهان, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
: mohammad amouzadeh@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|