|
|
|
|
نگاهی تازه به پی بست ضمیری سوم شخص مفرد (ش/aš/eš) در فارسی محاوره‌ای از منظر نقش گرایی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
ابراهیم پورنیک فائقه ,کرد زعفرانلو کامبوزیا عالیه ,دبیر مقدم محمد
|
|
منبع
|
زبانشناسي و گويش هاي خراسان - 1402 - دوره : 15 - شماره : 4 - صفحه:25 -49
|
|
چکیده
|
در پژوهش حاضر تلاش می‌شود یک مورد خاص از کاربرد پی بست ضمیری (ش) در فارسی محاوره‌ای از منظر نقش‌گرایی مورد بررسی قرار گیرد. برای تهیه پیکره از دو رمان مجموعاً 56500 واژه‌ای که به زبان محاوره‌ای نگارش یافته و هم‌چنین اطلاعات موجود در فضای مجازی استفاده شد و 110 جمله با ساخت موردنظر استخراج گردید. بررسی داده‌ها نشان می‌دهد مرجع پی‌بست (ش) دانش مشترک و مفروض میان طرفین مکالمه است که ممکن است در قالب یک گزاره در گفتمان بازنمایی شود و یا با استفاده از یک عنصر در زبان فعال شود؛ بنابراین پی‌بست (ش) از لحاظ ساختاری محرک پیش‌انگاری و افزوده‌های (راستش، حقیقتش، واقعیتش) گفتمان‌نما هستند. مرجع پی‌بست حاوی اطلاع کهنه و معرفۀ مشخص است؛ اما گزارۀ پس از آن حاوی اطلاع نو و نکرۀ مشخص است. گزاره‌ای که پس از پی‌بست ضمیری می‌آید کانون اطلاعی جمله است. پی‌بست ضمیری سوم‌شخص مفرد هم در قالب افزوده و هم یک بند در آغاز جمله ظاهر می‌شود که هر دو صورت در جمله قابل‌حذف هستند و نقش معنایی و کاربردی آنان تصریحِ بیان حقیقت است.
|
|
کلیدواژه
|
پی بست ضمیری، ساخت اطلاع، معرفگی، نقش گرایی، فارسی محاوره‌ای
|
|
آدرس
|
دانشگاه تربیت مدرس, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران, دانشگاه علّامه طباطبائی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mdabirmoghaddam@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
a new glance at the third person singular pronoun enclitic (aš/eš) in colloquial persian based on functional approach
|
|
|
|
|
Authors
|
ebrahim poornik faeqe ,kord zafaranlu kambuziya aliyeh ,dabirmoghaddam mohammad
|
|
Abstract
|
this research tried to investigate a specific case of pronominal enclitic (eš/aš) in colloquial persian based on functional approach. two novels including a total of 56,500 words and the data on the internet were used as corpus. a corpus of 110 sentences with the desired structure were extracted. the investigation revealed that the reference of pronominal enclitic is the common and assumed knowledge of interlocutors which might be represented as a proposition in the discourse or activated by an element in the language. the pronominal enclitic is structurally a presupposition trigger and adjuncts (rastaš, haqiqataš, vaqeiataš) are discourse markers. the reference enclitic holds old information and is a specified definite. the predicate following enclitic holds new information and is a specified indefinite. this predicate contains focal information. the third person singular enclitic appears both as an adjunct and as a clause at the beginning of the sentence and can be omitted. their semantic and pragmatic function is truth assertion.
|
|
Keywords
|
pronominal enclitic ,information structure ,definiteness ,functionalism ,colloquial persian
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|