فرآیندهای انعطاف ‌‌‌پذیری در اصطلاحات زبان فارسی؛ بررسی موردی اصطلاحات شامل «دست»

انعطاف‌‌‌ پذیری در اصطلاحات، به مفهوم کاربرد صورت‌‌‌های مختلف واژگانی، واژی-نحوی و نحوی این‌‌‌ ساخت‌‌‌ها در بافت‌‌‌های مختلف است؛ به ‌‌‌طوری که مفهوم کلّی اصطلاحات تغییر نکند. هدف از این پژوهش توصیفی-تحلیلی، بررسی فرآیندهای انعطاف‌‌‌پذیری در اصطلاحات دارای نام‌‌‌اندام «دست»، در سطوح واژگانی، واژی-نحوی و نحوی است. بدین منظور، 427 مثال‌‌‌ مربوط به کاربرد 160 اصطلاحِ دارای نام‌‌‌اندام «دست»، از فرهنگ فارسی عامیانه (1387) استخراج و در چارچوب نظریات مون (1998) و لانگ‌‌‌لاتز (2006) تحلیل شدند. یافته‌‌‌ها نشان داد که انعطاف‌‌‌پذیری واژگانی، به واسطه فرآیند اضافه‌‌‌سازی «اسم»، «صفت»، «قید»، «سور» و فرآیند جایگزینی «افعال» و «حروف اضافه» صورت می‌‌‌پذیرد؛ انعطاف‌‌‌پذیری واژی-نحوی با اضافه‌‌‌سازی «یای نکره» و «نشانه جمع -ها» همراه است و انعطاف‌‌‌پذیری نحوی، از رهگذر جابه‌‌‌جایی سازه‌‌‌ها در قالب «پسایندسازی»، «قلب نحوی» و «ساخت‌‌‌های سببی و ناگذرا»؛ «انعطاف‌‌‌پذیری نقشی»؛ جایگزینی «مفعول جان‌‌‌دار و مفعول بی‌‌‌جان» و اضافه‌‌‌سازی «متمّم‌‌‌های اختیاری» انجام می‌‌‌شود. همچنین، مشخص شد که اصطلاحات مورد بررسی به فرآیند «اضافه‌‌‌سازی» تمایل بیشتری دارند. در تبیین فرآیندهای انعطاف‌‌‌پذیری به این نتیجه رسیدیم که عواملی چون «معرفگی»، «ساخت اطلاعی»، «اقتصاد زبانی»، «خاص‌‌‌شدگی» و «بیان کمیّت» موجب انگیختگی اصطلاحات می‌‌‌شوند. از جهت کاربردی، یافته‌‌‌های این پژوهش می‌‌‌تواند مورد استفاده نویسندگان کتاب‌‌‌های آموزش اصطلاحات زبان فارسی به غیرفارسی‌‌‌زبانان و مدرسان مربوطه قرار گیرد تا در حوزه آموزش اصطلاحات، با ارائه مثال‌‌‌های مناسب، توجّه لازم را به ویژگی‌‌‌های انعطاف‌‌‌پذ‌‌‌یر این‌‌‌ گونه ساخت‌‌‌ها داشته باشند.

flexibility in persian idiomatic expressions: the case of hand-idioms

flexibility in idioms may occur at different lexical, morpho-syntactic and syntactic levels. in flexible idioms, the core meaning remains unchanged. this descriptive-analytical study aims to investigate flexibility in persian idioms at the above-mentioned levels. the corpus contains 427 examples containing 160 hand-idioms in najafi (1387/2008). the findings show that lexical flexibility occurs through the process of addition (nouns, adjectives, adverbs, quantifiers) and substitution (verbs and prepositions); morpho-syntactic flexibility happens through the addition of the plural marker -ha and the indefinite marker –ya, and the syntactic flexibility happens through postposing, scrambling, causative and intransitive structures, objects substitution and the addition of the complements. furthermore, it was found that persian hand-idioms are more inclined towards addition and factors such as definiteness, information structure, linguistic economy, specification and expression of quantity cause the motivation for the flexibility of the idioms. the findings of this research can be used by the writers of the textbooks on teaching persian idioms to non-persian speakers and the relevant teachers to provide the learners with appropriate examples to show the features of the flexible idioms.