اثربخشی داستان های اجتماعی بر برخی ویژگی های نحوی گفتار کودکان مبتلا به اُتیسم

کودکان اُتیسم در تعاملات اجتماعی و در تولید و درک ساختارهای زبانی مشکل دارند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی داستان‌های اجتماعی بر برخی ویژگی‌های نحوی گفتار کودکان مبتلا به اُتیسم بود. این پژوهش مداخله ای نیمه تجربی تک گروهی و طرح آن به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان با اختلال طیف اُتیسم در مرکز اُتیسم سینا در سال تحصیلی 1398 در شهر قزوین بود که از بین آن‌ها 10 دختر و پسر 7 تا 15ساله دارای اُتیسم سطح 1(نیازمند حمایت) به عنوان نمونه آماری و به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. اساس کار پژوهش بِراون (1973) و با نظر بر تِک و نایگلس (2014) بود. در پیش‌آزمون 50 نمونه زبانی از گفتار توصیفی و گفتار خودانگیخته هر کودک از طریق داستان‌های زنجیره‌ای کودکان استثنایی (مریم دریانورد، 1398 و 1399) و کارت‌های مصور که شامل مقوله‌های نحوی بود در طی1 ساعت گرفته شد. در پس‌آزمون نیز همین روش انجام شد. داستان‌های اجتماعی بر اساس گِری (1993) طراحی و تنظیم شد. این کودکان برنامه مداخله‌ای را طی 10 جلسه انفرادی 30 الی 45 دقیقه‌ای دریافت کردند. این مطالعه‌ ‌در طی‌ 3 ماه انجام شد. مشکلات نحوی در گفتار این کودکان پس از ثبت گفتار توصیفی و گفتار خودانگیخته مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده در این مطالعه بر اساس آزمون ویلکاکسون در نرم افزار spss نسخه 22 تحلیل شد. نتایج تحلیل ویلکاکسون نشان داد که داستان‌خوانی سبب بهبود برخی مهارت‌های نحوی گفتار کودکان اُتیسم شد (0/05 ˂p). برمبنای نتایج مطالعه، روایت داستان‌های اجتماعی برخی مشکلات نحوی گفتار کودکان اُتیسم از جمله کاربرد افعال ربط، مرکب، لازم، متعدی، کمکی، منفی،‌ حال ساده و استمراری و گذشته ساده را بهبود می بخشد.

the effectiveness of social stories on some syntactic features of children with autism

autism spectrum disorder children have problems with social interaction, and in producing and comprehending language structures. the purpose of this study was to investigate the effect of telling social stories on the use of syntactic features of speech in children with autism.this was an interventional, quasi experimental single group study with a pretest posttest design. the study subjects were selected by convenience sampling method which included 10 persian speaking (girls and boys) aged 7 to 15 years old with autism spectrum disorder (level 1: requiring support) from all autism population in qazvin autism center (sina), in 2019. the data was gathered through the book series of exceptional children's illustrated stories and pictorial flash cards which included syntactic components. it’s notable that in this level and before presenting social stories, descriptive speech (pictorial description) and spontaneous speech (that is used in everyday conversations) were taken from each autistic children in form of 50 language samples based on (brown,1973) and considering to (tek& naigles, 2014) for a total of 1 hour, according to their syntactic features. social stories were designed and written based on gray (1993). the children received an interventional program (telling social stories) in 10 individual sessions 30 to 45 minutes. this study was done during 3 months. syntactic problems in these children’s speech were analyzed after their spontaneous and pictorial speech was recorded. wilcoxon signed rank test was used to analyze the data using spss, version 22. the results of analysis of wilcoxon showed that telling social stories improved some syntactic features of children with autism (p˂0.05).based on the present study findings, telling social stories improved some syntactic skills in the use of copula, compounds, intransitive verbs, transitive verbs, auxiliary verbs, the negative and simple present, continuous present and simple past.