سبب ‏شناسی تاخیر زبان و ‏نارسایی های گفتار در عقب ماندگی ذهنی سندرم داون

سندرم داون، شایع ترین عامل ژنتیکی عقب ماندگی ذهنی، زمینه ساز بروز نقایص و ناهنجاری های فیزیکی و عصب ـ روانشناختی بارز به ویژه در حوزه توانایی های شناختی ـ زبانی است. این مقاله با هدف شناخت و بررسی برخی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار در بروز تاخیر زبان و نارسایی های گفتار در افراد مبتلا به سندرم داون نگاشته شده است. این عوامل در پنج گروه عمده زیر مورد تحلیل قرار می گیرند: 1- نقایص ساختاری و کارکردی در اندام های تولید گفتار؛ 2- مشکلات شنیداری؛ 3- آسیب در حافظه کوتاه مدت شنیداری – کلامی؛ 4- الگوی خاص برتری جانبی کارکرد های درک و تولید زبانی؛ 5- آسیب های ساختاری و کارکردی سیستم عصبی.غالب پژوهشگران از میان این علل، بیشترین سهم را متعلق به عامل آسیب های ساختاری سیستم عصبی وبروز ناهنجاری های رشد مغزی بویژه در ساختار های مرتبط به کارکرد های شناختی ـ زبانی، می دانند که البته میزان این آسیب پذیری در سندرم داون از تغییرات فردی و درون گروهی بسیار گسترده ای برخوردار است.