تحلیل تاثیر سکوت سازمانی بر اثربخشی کار گروهی با نقش میانجی هویت سازمانی (مورد مطالعه: شهرداری اصفهان)

هدف این پژوهش بررسی تاثیر سکوت سازمانی بر اثربخشی کار گروهی با نقش میانجی هویت سازمانی است. جامعه ‌آماری شامل2013 نفر از کارکنان شهرداری اصفهان است. حجم نمونه آماری به روش نمونه‌گیری دو مرحله ای و شیوه‌های نمونه گیری خوشه ای و طبقه ای متناسب با حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 323 نفر تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد سکوت سازمانی واکولا و بوراداس (2005)، اثربخشی کار گروهی رابینز (2007) و هویت سازمانی چنی (1983) استفاده شد. روایی پرسشنامه بر اساس روایی محتوایی و پایایی بر اساس آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها با استفاده از الگوسازی معادلات ساختاری از نرم افزارهای spss 24 و24  amos استفاده گردید. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد که سکوت سازمانی با ضریب مسیر 0.39 بر اثربخشی کار گروهی و سکوت سازمانی با ضریب مسیر 0.457 بر اثربخشی کار گروهی با نقش میانجی هویت سازمانی تاثیر منفی و معناداری دارد. همچنین بر اساس نتایج فرضیه های فرعی سکوت سازمانی بر ابعاد اثربخشی کار گروهی شامل عوامل بستری، ترکیب گروه، طراحی کار و متغیرهای فرآیندی به ترتیب با ضریب مسیر 0.38، 0.47، 0.49 و 0.55 تاثیر دارند.