به کارگیری تکنیک‏های تاپسیس فازی وDEA فازی به منظور اولویت‏بندی و انتخاب قابلیت‏های چابکی سازمان

روش‏های متفاوتی جهت اولویت‏بندی و انتخاب قابلیت‏های چابکی سازمان ارایه گردیده است که اغلب آنها جز روش‏های تصمیم‏گیری چند معیاره جبرانی می‏باشند. در این مقاله تلاش می‏شود با بهرهگیری از تکنیک‏های تحلیل پوششی داده‏ها ((dea،و تاپسیس فازی، رویکردی جهت اولویت‏بندی قابلیت‏های چابکی بر اساس نیازهای محیطی سازمان، ارایه گردد. پژوهش حاضر در دو مرحله متوالی انجام گرفته است. در مرحله اول محرک‏های چابکی سازمان شناسایی شده و در مرحله دوم قابلیت‏های چابکی بر اساس اثربخشی و تاثیرشان جهت غلبه بر محرک‏های استخراج شده از مرحله اول، اولویت‏بندی می‏گردند. در مرحله اول محرک‏های چابکی سازمان با بهره‏گیری از تکنیک تاپسیس فازی و رویکرد برنامه‏ریزی کسری و بر اساس سه معیار دشواری پاسخگویی، میزان اثرگذاری بر فعالیت‏های سازمان و شدت تغییر، رتبه‏بندی شده و محرک‏های کلیدی انتخاب می‏شوند. در مرحله دوم، با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده‏های فازی، قابلیت‏های چابکی استخراج شده از ادبیات تحقیق بر مبنای تاثیرشان بر عوامل محرک کلیدی، ارزیابی و اولویت‏بندی می‏شوند. روش ارایه شده در یکی از صنایع بزرگ قطعه‏ساز دولتی مورد آزمون قرار گرفته است.