پادکست و تاثیر آن بر آگاهی‌های زیست‌محیطی دانش‌آموزان دوره راهنمایی

این مقاله بخشی از نتایج یک پژوهش را گزارش می‌نماید که با استفاده از یک طرح نیمه‌آزمایشی دو گروهی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون در سال 1391 انجام گرفته و به مقایسه تاثیر پادکست با روش مشارکتی در قیاس با روش رایج (سخنرانی معلم، بحث گروهی) بر میزان یادگیری و یادداری (یادگیری بلندمدت) دانش‌آموزان در زمینه مباحث زیست محیطی پرداخته است. به ‌این منظور، دو گروه از دانش‌آموزان پایه دوم راهنمایی از یک مدرسه دخترانه انتخاب گردید و با رعایت اصل انتخاب تصادفی در هر یک از گروه‌ها جای داده شدند. سپس دانش‌آموزان گروه آزمایش در طول 8 جلسه به تولید پادکست آموزشی پرداختند و دانش‌آموزان گروه گواه نیز به همان میزان از جلسات و با استفاده از روش رایج در معرض آموزش قرار گرفتند. نتایج تجزیه و تحلیل کوواریانس داده‌ها نشان داد، نوع روش آموزشی به‌طور معناداری در میزان یادگیری و یادداری دانش‌آموزان در زمینه مباحث زیست محیطی موثر بوده است. بدین صورت که میانگین یادگیری و یادداری دانش‌آموزان گروه آزمایشی (گروه پادکست) به طور معناداری از دانش‌آموزان گروه گواه (روش رایج) بیشتر بوده‌ است. هم‌چنین، دقت در ضرایب اتا نشان می‌دهد که استفاده از پادکست مشارکتی به‌عنوان یک روش آموزشی در زمینه آموزش مباحث زیست محیطی، به ترتیب 31 و 40 درصد از میزان یادگیری و یادداری (یادگیری با تاخیر) را تبیین نموده‌ است.