اثربخشی آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدئویی بر پیوند والدینی و نارسایی هیجانی کودکان دارای اختلال رفتاری

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدئویی بر پیوند والدینی و نارسایی هیجانی کودکان دارای اختلال رفتاری بوده است. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کودکان 10 تا 12 سال مبتلا به اختلالات رفتاری (طبق تشخیص روانشناسان کودک یا روانپزشکان اطفال شهر ساری) و والدین آنها بودند که به مراکز مشاوره تحت نظارت بهزیستی ساری مراجعه کردند. تعداد 20 نمونه (شامل 20 کودک و یکی از والدین آنها) در دو گروه 10 نفره به شیوه هدفمند بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه اختلال رفتاری کودکان راتر (1994)، آزمون نقاشی آدمک گودیناف (1920) ، پرسش‌نامه پیوند والدینی پیانتا (1994) و پرسش‌نامه نارسایی هیجانی تورنتو (2005) بود. یافته‌های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل در پس آزمون متغیرهای پژوهش تفاوت معنا داری وجود دارد و آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدئویی توانسته است پیوند والدینی و مولفه‌های آن را در کودکان دارای اختلال رفتاری بهبود بخشد و نارسایی هیجانی و مولفه‌های آن را کاهش دهد. می‌توان نتیجه گرفت که از آموزش دلبستگی محور به شیوه پسخوراند ویدئویی می توان به عنوان روشی موثر در بهبود پیوند والدینی و کاهش نارسایی هیجانی و مولفه‌های آن را کاهش داد و برای کودکان دارای اختلال رفتاری استفاده نمود.

Effectiveness of Attachment-based Training with Video Feedback Method on Parental Bonding and Alexithymia of Children with Behavioral Disorder

The aim of this study was to investigate the effectiveness of attachmentbased training with video feedback method on parental bonding and alexithymia of children with behavioral disorder. The method of this research was quasiexperimental with pretest and posttest design and control group. The statistical population of this study was children aged 10 to 12 years with behavioral disorders (according to the diagnosis of child psychologists or psychiatrists in Sari) and their parents who referred to counseling centers under the supervision of Sari Welfare. 20 people (20 children with one of their parents) in 2 groups of 10 people were selected as a purposive sampling method based on entry and exit criteria. Data collection tools included the Rutter Child Behavior Disorder Questionnaire (1994), the Goodenough DrawaPerson test (1920), Toronto Alexithymia Questionnaire (2005) and the Pianta (1994) ParentChild Bonding Questionnaire. Findings of the study using MANCOVA showed that there is a significant difference between the experimental and control groups in the posttest of research variables and attachmentbased video feedback training has been able to improve parental bonding and its components, and to decrease alexithymia in children with behavioral disorders. It is concluded that attachmentbased training can be used as an effective way to improve parental bonding and to decrease alexithymia of children with behavioral disorders.