رابطه اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای، اضطراب اجتماعی و هیجانی‌خواهی با عملکرد تحصیلی نوجوانان: نقش تعدیل‌کنندگی خودکنترلی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه‌ی اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای، هیجانی‌خواهی و اضطراب اجتماعی با عملکرد تحصیلی: نقش تعدیل‌کنندگی خودکنترلی در نوجوانان انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع هم‌بستگی و جامعه آماری پژوهش مشتمل بر 200 نفر (99 پسر و 101 دختر) از دانش‌آموزان ناحیه 5 شهر اصفهان بود که بر اساس روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش‌نامه‌های خودکنترلی تانجی و همکاران (2004)، هیجان‌خواهی ماروین زاکرمن(1978)، اضطراب اجتماعی نوجوانان پاکلک (2004)، عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999)، اعتیاد به بازی‌های رایانه ای فرهادی (1395) بود. داده‌های جمع‌آوری شده از پرسش‌نامه ی پژوهش، به روش حداقل مربعات جزئی در معادلات ساختاری و با استفاده از دو نرم افزار spss-22 وsmart_pls-3 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خودکنترلی می تواند رابطه ی بین اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای و عملکرد تحصیلی را تعدیل نماید و مقدار اثر تعدیل‌کنندگی به میزان 0.239 می‌باشد (0.05>p). در حالی که خودکنترلی نتوانسته رابطه ی بین اضطراب اجتماعی با عملکرد تحصیلی و رابطه بین هیجانی‌خواهی با عملکرد تحصیلی نقش تعدیل کنندگی را ایفا نماید. (0.05