پدیدارشناسی تنگناهای اخلاقی آموزش الکترونیکی در آموزش عالی مجازی ایران

هدف کلی پژوهش حاضر، پدیدارشناسی تنگناهای اخلاقی آموزش الکترونیکی درآموزش عالی مجازی ایران در سال تحصیلی 98-97 بود. با استفاده از روش پژوهش پدیدارشناسی، نمونه‌گیری هدفمند و گلوله برفی و ابزار مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته، ادراکات ذهنی شانزده نفر واکاوی گردید. سپس داده‌ها با استفاده از روش ون منون تحلیل شد. یافته‌های پژوهش، منجر به شناسایی سه محور اصلی و دوازده محور فرعی شد. تنگناهای اخلاقی مربوط به استاد شامل: نقض حریم خصوصی، محدودیت دسترسی به استادان، ضعف روابط استاد و دانشجویان و فقدان الگوگیری اخلاقی از مدرسان است. تنگناهای اخلاقی مربوط به دانشجویان شامل: عدم صداقت آکادمیک، ترویج فریب‌کاری، کاهش تعهد و پایبندی و سوء استفاده از فن‌آوری است. تنگناهای اخلاقی مربوط به دانشگاه نیز شامل: فقدان جنبه تربیتی و پرورشی، پاسخ‌گویی کم به دانشجویان، برگزاری ضعیف دوره‌های مهارتی و نقص در سیستم ارزیابی و وجود حباب نمره است. نتایج نشان داد که علی‌رغم فرصت‌های منحصربه ‌فرد آموزش‌های آنلاین، به دلیل فقدان ارتباط چهره به چهره و عدم الگوگیری اخلاقی دانشجو از رفتارهای واقعی استاد، زمینه‌ رشد اخلاقی چندان فراهم نیست‌ اما این خلاء را می‌توان باتعاملی‌تر کردن محیط یادگیری و استفاده‌ بیش‌تر از فن‌آوری‌های چند رسانه‌ای پر کرد.