بازنمایی تجارب دانشجویان از یادگیری فعال در کلاس معکوس: پژوهشی پدیدارشناسانه

پژوهش حاضر کیفی و در حیطه مطالعات تفسیری است که با استفاده از راهبرد پژوهش پدیدارشناسی در صدد تبیین تجربه دانشجویان از یادگیری فعال در کلاس معکوس است؛ از این‌رو واحد تحلیل پژوهش حاضر، شامل کلیه دانشجویان رشته علوم تربیتی در مقطع کارشناسی بود که در نیم‌سال اول سال‌تحصیلی 96-97 در یک کلاس درس دانشگاهی به روش آموزش معکوس تحت آموزش قرار گرفته بودند؛ براساس ملاک اشباع داده ها، 17 نفر از دانشجویان به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه نیمه‌ساختاریافته بوده که بر اساس روش درون‌مایه ای رویکرد درون متن مورد تحلیل قرار گرفت و برای اعتباربخشی به داده ها از چهار معیار قابلیت اعتبار، قابلیت انتقال، قابلیت اعتماد و قابلیت تایید استفاده شد. با توجه به داده های حاصل شده، دو درون‌مایه اصلی شناسایی شد که مورد اول یادگیری مستقل بود که شامل درون‌مایه های فرعی، توجه به تفاوت های فردی، ارائه بازخورد شخصی، پذیرش مسئولیت یادگیری، ادراک خود و حل مسئله و مورد دوم یادگیری مشارکتی بود که شامل درون مایه های فرعی، تعاملات، اشتراک تجارب و درگیر شدن در فرآیند یادگیری می شود که می توانند تجربه دانشجویان از یادگیری فعال در کلاس معکوس را منعکس کنند.