امکان سنجی پذیرش آموزش از طریق تلفن همراه در آموزش عالی از نظر اعضای هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی

هدف پژوهش حاضر، امکان‌سنجی پذیرش آموزش از طریق تلفن همراه در آموزش عالی از نظر اعضای هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی بود. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها جزء پژوهش های توصیفی- پیمایشی بود که به منظور گردآوری داده های پژوهش از پرسش‌نامه ای محقق ساخته پنج مولفه (سودمندی، سهولت، خودکارآمدی، چالش، ویژگی های جمعیت‌شناختی) استفاده شد. روایی پرسش‌نامه توسط سه نفر از متخصصان تایید و پایایی پرسش‌نامه نیز از طریق اجرای آزمایشی آن بر روی یک نمونه 55 نفری از پاسخ‌گویان تایید شد و مقدار آن از طریق آلفای کرونباخ، 0.94 محاسبه شد که نشان از پایایی بالا است. جامعه آماری پژوهش 841 نفر از استادان دانشگاه شهید بهشتی بودند که در سال تحصیلی 1396 تعداد 230 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. هم‌چنین، به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون های آماری استنباطی شامل آزمون t تک نمونه ای و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شده است. در نهایت، نتایج پژوهش نشان داد که پذیرش آموزش از طریق تلفن همراه از نظر اعضای هیات علمی در وضعیت مناسبی قرار داشته و از نظر استادان استفاده از تلفن همراه می‌تواند خودکارآمدیشان را افزایش دهد، اما از نظر آنها سودمندی این آموزش در وضعیت مناسب قرار نداشته و استفاده از آموزش از طریق تلفن همراه چالش برانگیز است. هم‌چنین، ارزیابی دیدگاه اعضای هیات علمی در مورد پذیرش استفاده از آموزش با تلفن همراه نشان داد که به طور کلی تفاوت معناداری بین میزان پذیرش آموزش با تلفن همراه بین استادان زن و مرد، دارای مرتبه‌های علمی مختلف و دارای سوابق مختلف وجود ندارد.