ساخت‎گرایی و ارتباط‌ گرایی در آموزش‎ الکترونیکی

هدف از این پژوهش تبیین ساخت‎گرایی و ارتباط‎گرایی در آموزش الکترونیکی می‎باشد. روش پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و از نوع پیمایشی و غیرآزمایشی می‎باشد. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان و استادان آموزش الکترونیکی در مراکز آموزش الکترونیکی وابسته به وزارت علوم و دانشگاه آزاد اسلامی در سطح کشور در سال تحصیلی 96-1395 بود که به ترتیب 60568 دانشجو و 1050 استاد بودند و در مجموع تعداد استادان و دانشجویان 61618 تن بودند. پژوهش بر روی نمونه‎ای به حجم 462 نفر مشتمل بر 289 مرد و 173 زن که با استفاده از جدول مورگان و به صورت تصادفی انتخاب شده بود، اجرا گردید. برای انجام این پژوهش از پرسش‎نامه محقق ساخته ساخت‎گرایی و ارتباط‎گرایی استفاده گردید. روایی پرسش‎نامه از طریق کسب نظرات صاحب‎نظران مورد تایید قرار گرفت. برای پایایی پرسش‎نامه ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید که برای پرسش‎نامه ساخت‎گرایی 0.956 و برای پرسش‎نامه ارتباط‎گرایی 0.955 حاصل گردید. با توجه به یافته‎های این تحقیق عناصر یادگیری مستقل، تشکیل مفاهیم و مهارت‎های تفکر سطح بالا، یادگیری مبتنی بر حل مساله از مهم‌ترین عناصر ساخت‎گرایی و عناصر یادگیری فراتر از کتاب و برنامه درسی، تکمیل و تقویت ساخت شناخت ذهنی از طریق ارتباط، تکمیل عینیت‎گرایی در یاددهی یادگیری از طریق ارتباط نیز از مهم‌ترین عناصر ارتباط‎گرایی در آموزش الکترونیکی می‌باشند.