پیش‌بینی رضایت زناشویی مادران و پدران کودکان دچار درخودماندگی با ویژگی‌های شخصیتی

دشواری و فشار روانی برآمده از مراقبت کودکان دچار درخودماندگی، بسته به عوامل شخصیتی مراقب، در رابطه میان فردی او اثر می‌گذارد. ازاین‌رو پژوهش با هدف پیش‌بینی رضایت زناشویی مادران و پدران کودکان دچار درخودماندگی با ویژگی‌های شخصیتی آن‌ها به انجام رسیده است. پژوهش توصیفی است و با بکار بستن روش همبستگی انجام داده شد. جامعه آماری آن دربرگیرنده همه مادران و پدران  دارای کودکان دانش‌آموز مقطع پیش‌دبستان و دبستان دچار درخودماندگی در مدارس استثنایی شهر مشهد درسال تحصیلی 94 ـ 93 بوده است. با به‌کارگیری فرمول کوکران و با روش نمونه‌گیری گیری در دسترس تعداد 95 زوج از میان والدین این کودکان به‌عنوان نمونه پژوهش گزینش شدند. داده‌ها با ابزارهای سنجه رضایت‌مندی زوجین افروز و پرسشنامه پنج عاملی نئو گرداوری شد. تحلیل داده‌ها با بهره‌گیری از آزمون رگرسیون به انجام رسید. یافته‌های پژوهش نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی می‌توانند با ضریب تعیین 29/0 در سطح 01/0 رضایت زناشویی مادران و با ضریب تعیین 26/0 در سطح 01/0 رضایت زناشویی پدران را پیش‌بینی کنند. با توجه به توان پیش‌بینی رضایت زناشویی بر پایه ویژگی‌های شخصیتی مادران و پدران دارای کودکان دچار درخودماندگی به مشاورین و درمانگران خانواده پیشنهاد می‌گردد در کار با مادران و پدران آن‌ها به نقش ویژگی‌های شخصیتی توجه داشته باشند