اثربخشی زوج‌درمانی رفتاری یکپارچه‌شده بر طلاق هیجانی

زوج‌درمانی رفتاری یکپارچه‌شده ازجمله روش های ارزشمند و شواهد محوری است که توسط پژوهش‌های فراوانی موردحمایت قرارگرفته است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی زوج‌درمانی رفتاری یکپارچه‌شده در طلاق هیجانی زوجین شهر مراغه است. جامعه آماری پژوهش شامل 98 نفر از همسران مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره‌ی انجمن روانشناسی امید مراغه در سال 98 بودند. نمونه پژوهش سه زوج بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در درمان شرکت داده شدند. روش پژوهش حاضر، آزمایشی تک موردی از نوع خطوط چندگانه پلکانی بود و از مقیاس طلاق هیجان گاتمن (1994)، استفاده شد. پروتکل درمانی طی 16 جلسه اجرا شد. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی تجزیه‌وتحلیل گردیدند. یافته‌ها نشان داد زوج‌درمانی در پایان درمان، منجر به کاهش.33 /56% طلاق هیجانی در زوج اول (56/33 درصد بهبودی)، 53/1% در زوج دوم (53/1 درصد بهبودی) و 72% در زوج سوم (72 درصد بهبودی) شد. شاخص تغییر پایا برابر با 63 /4 به دست آمد. این مقدار شاخص تغییر پایا نشان می‌دهد، کاهش طلاق هیجانی هر 6 نفر ازنظر بالینی معنادار است. نتایج سه ماه پیگیری نشان داد که این نتایج تقریباً ثابت ماندند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت زوج‌درمانی رفتاری یکپارچه‌شده بر کاهش طلاق هیجانی در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت در زوجین با مشکل طلاق هیجانی در شهر مراغه از کارایی لازم برخوردار است و زوج درمانگران می توانند از این مدل در کار با زوجین به‌منظور افزایش صمیمیت هیجانی در شهر مراغه استفاده کنند.

The Effectiveness of the Integrated Behavioral Couple Therapy on the Emotional Divorce

The integrated behavioral couple therapy is one of the valuable methods and evidencebased that has been supported by many studies. The aim of this study was to investigate the effectiveness of integrated behavioral couple therapy in the emotional divorce of couples in Maragheh. The statistical population of the study (98 people) included all spouses who referred to the Counseling Center of Omid Maragheh in 1998. The study sample consisted of three couples who selected using a targeted sampling method. The method of the present study was a single case study of multiplestep lines. Treatment was performed whit using the Gatman Excitement Measurement Scale (1994). The treatment protocol was implemented in 16 sessions. Data were analyzed by visual mapping, constant change index, and recovery percentage. The findings showed that couple therapy combined at the end of treatment resulted in a 56.33% improvement in emotional divorce in the first couple, 53.1% improvement in the second couple, and 72% improvement in the third couple. A stable change index of 4.63 was obtained. This amount of the indicator of stable change shows that reducing the emotional divorce of all 6 people are clinically significant. The results of three months of followup showed that these results remained almost constant. Therefore, it can be concluded that couple therapy on the reduction of emotional divorce in the short and long term in couples in Maragheh has the necessary efficiency and therapists can use this model in working with couples to increase emotional intimacy in couples.