مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی – رفتاری بر خوشنودی زناشویی زنان

عوامل فراوانی روی خوشنودی زناشویی تاثیر می‌گذارد، ناخشنودی جنسی یکی از این عوامل است. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری بر خوشنودی زناشویی زنان دارای ناخشنودی جنسی بود. پژوهش حاضر ازنظر روش شناسی جزء طرح های آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، عبارت بودند از زنان دارای ناخشنودی جنسی که در سال 98 به مراکز مشاوره شهر تهران (9 مرکز مشاوره) مراجعه کرده بودند (750 نفر). از این جامعه با به‌کارگیری روش نمونه گیری در دسترس 45 نفر از زنان داوطلبی که دارای ملاک‌های ورود به طرح درمانی بودند، از طریق مصاحبه تشخیصی نیمه ساختاریافته انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان شناختی – رفتاری و کنترل جایگزین شدند. سپس هر گروه آزمایشی طی 9 جلسه 5/1 ساعته تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی دریافت نکردند. اعضای هر سه گروه در هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه خوشنودی زوجی اینریچ fowers, olson,1989)) را تکمیل کردند. تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات متغیر خوشنودی زناشویی در هر دو گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، در مرحله پس آزمون افزایش معناداری داشته است (p ≤0/05, f=259/39). همچنین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در سنجش با درمان شناختی رفتاری اثربخشی بیشتری بر خوشنودی زناشویی داشته است؛ بنابراین درمانگران و مشاورین خانواده می‌توانند با به‌کارگیری درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روی ناخشنودی جنسی زوجین کار کنند تا افزون بر حل مشکل آن‌ها خوشنودی زناشویی‌شان نیز افزایش پیدا کند و گام باارزشی جهت کاهش طلاق بردارند.

Compare the Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy and Cognitive-Behavioral Therapy on Marital Satisfaction

Many factors can effect on marital satisfaction, and sexual dissatisfaction can be one of these factors. The purpose of this study was to compare the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy and CognitiveBehavioral Therapy on marital satisfaction of women with sexual dissatisfaction. The present study is an experimental design with pretest and posttest with the control group. The statistical population of the study consisted of women with sexual dissatisfaction who were referred to counseling centers in Tehran (750 persons) in 2019 (9 counseling centers). Using a random sampling method, 45 volunteer women who met the criteria for admission (through a diagnostic semistructured interview) were selected and randomly assigned into three groups ACT, CBT, and control with each group of 15 persons. Then each experimental group treated for 9 sessions of 1.5 hours and the control group did not receive any treatment. Members of all three groups completed the Enrich couple satisfaction questionnaire (Fowers, Olson, 1989) in both pretest and posttest stages. Analysis of covariance showed that the mean scores of marital satisfaction in both experimental groups were significantly increased in the posttest compared to the control group (P ≤0/05, F=259/39). In addition, ACT treatment had more effect on marital satisfaction than CBT treatment. Therefore, therapists and family counselors can use acceptance and commitment therapy to work on a couple’s sexual dissatisfaction so that in addition to solving their problem, marital satisfaction increased and take an important step to reduce divorce.