مقایسۀ اثربخشی درمان بافت نگر انصاف محور و درمان هیجان مدار بر کیفیت و تعارضات زناشویی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی تاثیر دو رویکرد درمانی بافت نگر انصاف محور (مبتنی بر نظریه بوزورمنینایج) و روش درمان هیجان مدار برافزایش کیفیت و کاهش تعارضات زناشویی زوج‌ها بود. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون، با گروه کنترل و پیگیری سه‌ماهه بود. جامعه آماری شامل همه زوج‌هایی بود که در سال 1398 1397 به دفتر مشاوره و خدمات روان‌شناختی خصوصی زیر نظر سازمان نظام روانشناسی و مشاوره در شهر ارومیه مراجعه داشتند از میان مراجعه‌کنندگان تعداد 24 زوج پس از همتاسازی آزمودنی‌ها، به شیوه هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل گمارش شدند. پرسشنامه‌های استفاده‌شده در این تحقیق شامل مقیاس کیفیت زناشویی فرم تجدیدنظر شده (busby, christensen, crane, larson, 1995) و پرسشنامه تعارضات زناشویی تجدیدنظر شده (sanai zaker, barati, bustani pour, 2008)بود. برای تحلیل داده‌ها و فرضیه‌ها از روش آزمون آماری «تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر» و نرم‌افزار spss استفاده گردید. یافته‌ها نشان داد اثربخشی رویکرد هیجان مدار در کاهش «تعارضات زناشویی»، به‌صورت معنی‌داری (001/p <) بیشتر از درمان بافت نگر انصاف محور است. همچنین میان دو رویکرد برافزایش «کیفیت زناشویی» تفاوت معنادار مشاهده نشد اما باگذشت زمان اثربخشی رویکرد بافت نگر نسبت به رویکرد هیجان مدار در «کیفیت زناشویی» ثبات و پایداری بیشتری دارد؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت ازآنجاکه متغیر تعارضات زناشویی ازنظر تئوری، وابستگی زیادی به نظریه دل‌بستگی و هیجانات دارند لذا رویکرد هیجان مدار اثربخشی موثرتری در این متغیر نشان داده است و ازآنجاکه در درازمدت حس عدالت و انصاف در رابطه منجر به بهبودی پایدار کارکردهای خانواده می‌گردد رویکرد بافت نگر در متغیر کیفیت زناشویی ثبات درمانی بهتری نشان داده است.

Comparison of the Effectiveness of Contextual Therapy Fair- Centered and Emotion-Focused Therapy on the Marital Quality and Marital Conflict

This study aimed to compare and evaluate the effectiveness of Contextual Therapy fair centered (CT) (based on Iván BöszörményiNagy theory) and EmotionFocused Therapy (EFT) on increasing Marital Quality and Reducing Marital Conflict among couples with marital Conflict. The method was semiexperimental with a pretestposttest design with a control group. The statistical population included all couples who in 20172018 referred to the private office of counseling and psychological services in the city of Urmia. Among them, 24 couples were purposefully selected and randomly assigned to three groups, two experimental and one control group. The questionnaires included the Revised Dyadic Adjustment Scale (Busby, Christensen, Crane, Larson, 1995), and the Revised Marital Conflict Questionnaire (Sanai Zaker, Barati, Bustani pour, 2008). To analyze the data and hypotheses, the statistical test method of &repeated measurement variance analysis& and SPSS software were used. there is a significant difference (p < 0.001) between the effectiveness of the two approaches in reducing Marital Conflict and the effectiveness of the EmotionFocused approach is significantly more than Contextual Therapy. The results also showed that there is no significant difference between the two approaches in increasing Marital Quality, but over time, the effectiveness of the Contextual Therapy approach to the EmotionFocused approach in &marital Quality& is more stable. Because marital Conflict is theoretically highly dependent on attachment and emotion theory, therefore, the EmotionFocused approach is more effective in this variable. And because in the long run, a sense of justice and fairness in a relationship leads to a steady improvement in family functioning, the Contextual approach has shown better therapeutic stability in the marital Quality than the EmotionFocused approach.