تدوین مدل علی رابطۀ میان چشم‌انداز زمان آینده و خودتنظیمی بلندمدت با تحول شغلی؛ تلویحاتی درباره مشاوره روان‌شناختی با والدین دارای فرزند نوجوان

یکی از نگرانی‎های شدید خانواده‎ها، انتخاب مسیر شغلی و هدایت تحصیلی فرزندان نوجوان است. پژوهش‌های فراوانی به بررسی تحول شغلی در گروه‎های گوناگون پرداخته‌اند، ولی پژوهشی که به مدل‎یابی تحول شغلی در نوجوانان پرداخته باشد، تاکنون انجام‌نشده است. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علی از رابطه میان چشم‌انداز زمان آینده و خودنظم‌جویی بلندمدت بر تحول شغلی با توجه به نقش واسطه‌ای نگرش به مدرسه در فرزندان نوجوان خانواده‎های شهر سنندج انجام شد. روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. از میان جامعه دانش آموزان نوجوان مقطع متوسطه اول شهر سنندج تعداد 284 نفر به روش نمونه‎گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی انتخاب و به ابزارهای خودگزارشی چشم‌انداز زمان آینده (2008) husman shell، خودنظم‌جویی نوجوانان dias, castillo moilanen, (2014)، نسخه تجدیدنظر شده مقیاس ارزیابی نگرش به مدرسه mccoach siegle (2003) و نسخه استرالیایی سیاهۀ کوتاه تحول شغلی  creed patton (2004) پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری به‌وسیله نرم‌افزار amos و spss انجام گرفت. یافته‌های این پژوهش نشان داد که تحول شغلی با اطلاع از تراز  چشم‌انداز زمان آینده و نگرش به مدرسه پیش‌بینی شد؛ خودنظم‌جویی بر نگرش به مدرسه و تحول شغلی به‌طور مستقیم تاثیری نداشتند؛ نگرش به مدرسه تاثیر علی و مستقیمی بر تحول شغلی نداشت. همچنین چشم‌انداز زمان و خودنظم‌جویی با میانجیگری نگرش به مدرسه اثر غیرمستقیم  بر تحول شغلی نداشت. یافته‌های این پژوهش موید تاثیر معنی‌دار چشم‌انداز زمان آینده  بر تحول شغلی فرزندان نوجوان خانواده‌های شهر سنندج است.

Presenting a Causal Model of the Relationship between Future Time Perspective and Long-term Self-Regulatory with Career Path Development; Implications concerning Psychological Counseling for Parents with Adolescents

Choosing a career path and educational guidance for the adolescent is one of the serious concerns of their parents and family. Numerous studies have examined career development in different groups but have not been done a study that has modeled career development among adolescents so far. The present study aimed to present a causal model of the relationship between future time perspective and longterm selfregulatory with career development. This study method was structural equations type of correlation modeling. Among the population of adolescent high school students in Sanandaj, 284 students were selected by a relative stratified random sampling method. Data gathered using tools of measurement of future time perspective  by Husman Shell )2008), adolescent selfregulatory inventory by  Dias, Castillo Moilanen (2014), school attitude assessment surveyrevised by McCoach Siegle (2003), and short form of the Australian version of the career development inventory Creed Patton (2004). Data analysis was performed by structural equation modeling using AMOS SPSS software. The findings of this study Confirmed that career development was predicted by access to the level of future time vision and school attitude; Selfregulation did not have a direct effect on school attitudes and career development; school attitude had no direct or causal effect on career development. In addition, the perspective of time and selfregulation mediated by school attitude did not have an indirect effect on career development. The findings of this study confirm the significant effect of the future perspective on the career development of adolescents in Sanandaj families.