اثر‌بخشی برنامه آموزش پیش از ازدواج بر نگرش دربارۀ ازدواج، تاب آوری و انتظار از ازدواج

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه آموزش پیش از ازدواج به روش انجل و رایت بر نگرش به ازدواج، تاب آوری، انتظار از ازدواج در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر تبریز در سال تحصیلی 9697 بودند که در مقاطع کارشناسی و دکترای حرفه ای مشغول به تحصیل بودند. آزمودنی ها به تعداد 30 نفر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی از میان دانشجویانی که متقاضی شرکت در این دوره بودند انتخاب گردیده و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش در 6 جلسه 60 دقیقه ای آموزش پیش از ازدواج به روش انجل و رایت دریافت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از مقیاس های روان‌سنجی نگرش به ازدواج براتن و روزن (1998)، تاب آوری کانر و دیویدسون (1991-1979) و انتظار از ازدواج جونز و نلسون (1997) گرد آوری شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. برآیندهای آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد آموزش پیش از ازدواج بر نگرش به ازدواج (p=0/003, f=10/862)، تاب آوری (p<0/001, f=249/718) و انتظار از ازدواج (p<0/001, f=43/892) موثر بود؛ بنابراین می توان گفت که استفاده از این آموزش پیش از ازدواج بر روی نگرش درباره به ازدواج، تاب آوری و انتظارات ازدواج موثر است.

The effectiveness of premarriage educations on attitude toward marriage, resilience and marriage

Research Aim: The purpose of this study was to investigate the effect of and premarital education on attitude toward marriage, resilience, and marriage expectation in students of Tabriz University of Medical Sciences. Research method: The research method was semiexperimental with pretest and posttest design with control group. The statistical population was students of Tabriz University of Medical Sciences who were undergoing undergraduate and doctoral programs. The subjects were 30 people who were selected by random sampling among the students who were applying for these courses and The experimental and control groups were assigned to two groups of 15 pepole.The experimental group participated in six 60minute premarriage and education sessions according to Angle and Wright method, and the control group did not receive any training. The data was collected using the psychometric scales of Bratan & Rosen's Marriage Attitude (1998), the resilience of Connor and Davidson (2003) and the marriage expectation of Jones and Nelson. To analyze the data in descriptive statistics (frequency distribution, mean and standard deviation) and inferential statistics, ttest and covariance analysis were used. Finding: Multivariate analysis of covariance analysis showed that premarital education is effective on marital attitude (p=0/003, F=10/862), resilience (p<0/001, F=249/718) and marriage expectation (p<0/001, F=43/892). Conclusion: Therefore, it can be said that the use of this method of premarital education and counseling on the attitude toward marriage, resilience and marriage expectation has been effective.