بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و قصه درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری نوجوانان

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و قصه درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری نوجوانان بود. برای دستیابی به این منظور از روش تحقیق نیمه تجربی با شمای طرح سه گروهی با پیش‌آزمون - پس‌آزمون استفاده شد. جامعه تحقیق دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه منطقه سرود همدان بودند. با استفاده از پرسشنامه scl-90-r تعداد 30 دانش‌آموز دارای اختلالات رفتاری مختلط انتخاب شدند و با جایگزینی تصادفی در 3 گروه 10 نفری قرار گرفتند. با انتخاب تصادفی یک گروه به‌عنوان گروه کنترل و دو گروه دیگر به‌عنوان گروه آزمایشی، مداخله‌های قصه درمانی و درمان شناختی-رفتاری را دریافت نمودند. دو طرح درمانی برای مداخلات پی‌ریزی شده بود. برای درمان شناختی-رفتاری طرحی مبتنی بر طرح شناخت درمانی گروهی مایکل فری که با انجام تغییراتی طرح‌ریزی‌شده بود. طرح قصه درمانی، طرحی ترکیبی بر اساس روش گیل مورتون و روش دکتر برنز بود. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که در حالت کل هر دو روش درمان شناختی-رفتاری و قصه درمانی بر کاهش اختلالات رفتاری افسردگی، اضطراب، خصومت، فوبیا، افکار پارانوییدی، حساسیت در روابط متقابل، وسواس- اجبار و روان‌پریشی در سطح p < 0/01 موثر هستند. مقایسه جداگانه ابعاد مختلف نشان داد که قصه درمانی بر کاهش افسردگی و درمان شناختی- رفتاری بر کاهش اختلال اضطراب و افسردگی در سطح p < 0/05 تاثیر مثبتی دارند.