مقایسه‌ تمایزیافتگی بین زوج‏های رضایت‏مند و زوج‏های دارای‎تعارض‌زناشویی در شهر بندرعباس

هدف پژوهش حاضر، مقایسه‎ میزان تمایزیافتگی بین دوگروه از زوج‏های رضایت‎‎‎‎‎‎مند و دارای‎ تعارض ‎زناشویی در شهر بندرعباس بود. چهار مولفه‌ی تمایزیافتگی (‌واکنش‎پذیری ‎هیجانی، گسلش ‎عاطفی، هم‏آمیختگی ‎‌با دیگران ، موقعیت‌ من) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 120 زوج با روش نمونه‎گیری دردسترس انتخاب شدند. از میان آنها،60 زوج دارای تعارض بودند که در سال 1389 و 1390 به کلینیک‏های مشاوره شهر بندرعباس مراجعه کرده‏ بودند و 60 زوج دیگر نیز دارای رضایت زناشویی بودند. پرسشنامه 46سوالی تمایزیافتگی (اسکورون و فریدلندر، 1998) و پرسشنامه 25 سوالی رضایت زناشویی (هودسن، 1992) برای جمع آوری داده‎ها مورد استفاده قرار گرفتند. برای تحلیل داده‏های پژوهش، از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. بین زنان و مردان در مورد تمایزیافتگی تفاوت معناداری وجود‌نداشت. بین زوج‏های‎ رضایت‎مند و دارای‏تعارض ‎زناشویی در خصوص مولفه‎های واکنش‎پذیری ‌‎هیجانی و هم‏آمیختگی عاطفی ‎‌با دیگران، تفاوت معناداری وجود داشت. زنان بیشتر از مردان دچار واکنش‎پذیری‎ هیجانی و هم‏آمیختگی‎‌ با دیگران می‌شوند. در مولفه ‎های گسلش ‎عاطفی و موقعیت ‌من، بین زوج‏های رضایت‎‎‎‎‎‎مند و دارای‎تعارض‌زناشویی، تفاوت معناداری یافت نشد. تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه‌های تمایزیافتگی56% از واریانس رضایت‌زناشویی را تبیین می‎نمایند. به طور کلی مشخص‎گردید که زوج‏های رضایت‎مند در مقایسه با زوج‏های دارای‎تعارض‎زناشویی، از تمایزیافتگی سطح بالاتری برخوردار می‎‌باشند و همین عامل باعث افزایش رضایت زناشویی در آنان شده است.