مقایسه اثربخشی زوج درمانی گاتمن و زوج درمانی هیجان محور بر تنظیم هیجان در زوجین

هدف: تنظیم هیجان برای داشتن ارتباطات زناشویی و خانوادگی موثر ضروری است. این پژوهش به هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی گاتمن  (gct) وزوج درمانی هیجان محور (efct) بر تنظیم هیجان زوجین انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی  واز نوع پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 36 زوج  بود که از بین زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شاهرود انتخاب شدند. نمونه بر اساس نمره پایین‌تر از میانگین در مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) همتا شدند و در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل  هرکدام 12 زوج گمارده شدند. یک گروه آزمایش 10 هفته زوج درمانی گاتمن  و گروه آزمایشی دیگر 9 هفته زوج درمانی هیجان محور را دریافت کردند. برای گروه کنترل هیچ مداخله ای ارائه نشد. شرکت کنندگان قبل و بعد از اجرای مداخله، پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گرتز و رومر (2004) را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تغییرات در همه مولفه های مقیاس دشواری تنظیم هیجان در هر دو گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل معنادار بوده اند و هر دو روش درمانی  موجب تنظیم هیجان موثرتر در زوجین شده اند. همچنین مقایسه دو روش درمانی با هم نشان داد که روش  زوج درمانی هیجان محور در مقایسه با روش گاتمن، کارآمدی  بیشتری در زمینه چهار مولفه دشواری تنظیم هیجانی شامل عدم پذیرش هیجان های منفی، دشواری در انجام رفتارهدفمند، دشواری در کنترل رفتارهای تکانشی و فقدان آگاهی هیجانی داشته است.

Comparison of the Effectiveness of Gottman Couple Therapy and Emotionally Focused Couples Therapy on Emotion Regulation in Couples

Purpose: Emotion regulation is essential for having effective marital and family relationships. This study was conducted to compare the effectiveness of the Gottman Couple Therapy (GCT) and the Emotionally Focused Couple Therapy (EFCT) on couples’ Emotion regulation. Method: The method of this study was quasiexperimental using pretest and posttest with a control group design. The sample consisted of 36 couples who were selected from couples who referred to counseling centers in Shahroud city. The selected participants were matched according to the scores lower than the average in Spanier’s (1976) Marital Adjustment Scale and were then assigned to two experimental groups and one control group (12 couples is each group). One experimental group received 10 weeks of GCT, the other experimental group received 9 weeks of EFCT. The control group received no intervention. Before and after the intervention, all participants completed the Deficit Emotional Regulation Scale (Gratz Roemer, 2004). Findings: The results showed that differences in all components of deficit emotional regulation scale were significant in both experimental groups compared to the control group indicating that both methods were significantly effective on emotion regulation capability in couples. Moreover, comparing the two interventions showed that EFCT is more effective than GCT in affecting four components of deficit emotion regulation including nonacceptance of negative emotions, difficulties engaging in goaldirected behaviors, difficulties controlling impulsive behaviors, and lack of emotional awareness.