اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تعلل‌ورزی تحصیلی و خودتنظیمی در یادگیری دانش‌آموزان دختر مقطع دوم متوسطه

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تعلل‌ورزی تحصیلی و خودتنظیمی یادگیری دانش‌آموزان دختر  دوره متوسطه  بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه شهر مشهد در سال تحصیلی 98 -1397 بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر دانش‌آموزی بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گماشته شدند. مداخله به‌صورت گروهی طی ده جلسه 90 دقیقه‌ای‌ بر روی دانش آموزان گروه آزمایش اجرا شد (دوجلسه در هفته). دانش آموزان گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه پرسشنامه‌های مقیاس ارزیابی تعلل‌ورزی دانش‌آموزی (سولومون و راثبلوم، 1984) و پرسشنامه راهبردهای خودتنظیمی یادگیری (پینتریج و دی گروت، 1990) را در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری تکمیل کردند. داده‌ها با روش تحلیل واریانس با طرح اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. یافته‌ها:نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی گروهی منجر به کاهش تعلل‌ورزی تحصیلی و افزایش خودتنظیمی یادگیری دانش‌آموزان گروه آزمایش در مقایسه با  دانش آموزان گروه کنترل‌ شده است.

The Effectiveness of Group Schema Therapy on Academic Procrastination and Self-Regulation of Learning in High School Female Students

Purpose: The aim of this study was to investigate the effectiveness of Group Schema Therapy on academic procrastination and selfregulation of learning in high school female students. Method: The method of this study was quasiexperimental and pretest and posttest with the control group design. The statistical population of the study consisted of all female high school students in Mashhad in the 20182019 academic year. The research sample consisted of 30 students who were selected using a multistage cluster random sampling method.  Participants were then randomly assigned in experimental and control groups (15 participants in each group). The experimental group received ten 90minute sessions of schema group therapy (two sessions per week). The control group received no intervention. Both groups completed the questionnaires of Procrastination Assessment ScaleStudents (PASS; Solomon Rothblum, 1984) and Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ; Pintrich De Groot, 1990) in the pretest, posttest, and followup stages. The data were analyzed using ANOVA with repeated measure method. Findings: The results showed that group schema therapy significantly let to reduction in academic procrastination and increase in selfregulation of learning for the students assigned in the experimental group compared to the students assigned in the control group.