اثر عوامل فردی و اجتماعی متمایزکننده نوجوانان آزاردیده هیجانی تاب‌آور از غیر تاب‌آور

هدف: تعیین عوامل فردی و اجتماعی متمایزکننده نوجوانان آزاردیده هیجانی تاب‌آور از غیر تاب‌آور. روش: جامعه این پژوهش را کلیه دانش‌آموزان متوسطه اول شهر جاجرم تشکیل می‌داد که تعداد آن‌ها 516 نفر بود. با استفاده از پرسشنامه‌های آزاردیدگی هیجانی، مقیاس تاب‌آوری در برابر ضربه، خودگزارش دهی نوجوان آخن‌باخ و آزمون هوش وکسلر، داده‌ها گردآوری شدند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل تمیزی استفاده شد. یافته ها: عوامل فردی (به‌جز هوش) و عوامل اجتماعی (به‌جز روابط حمایتی با همسالان و مشارکت فعال در جامعه) در دو گروه نوجوانان آزاردیده تاب‌آور و غیر تاب‌آور متفاوت بودند (0٫05>p). همچنین، تابع تشخیصی توانست بین دو گروه نوجوانان تاب‌آور و غیر تاب‌آور تمیز قائل شود و 20٫2 درصد از تغییرات تاب‌آوری را تبیین کند. برخورداری بیشتر از برخی از عوامل حفاظتی فردی مانند حل مسئله، خوش‌بینی، ساختار اعتقادی، خودتنظیمی و عزت‌نفس، همچنین عوامل حفاظتی اجتماعی از قبیل عملکرد تحصیلی حمایت‌شده و حمایت/ امنیت محله به نوجوانان کمک می‌کند در برابر آزار هیجانی والدین از خود تاب‌آوری نشان دهند.