معلم زنده است زنده تر از پیش

یکی از بحث ‏های داغ پیرامون معلم و مدرسه ایرانی در ابتدای قرن پانزدهم، موضوع «مرگ مدرسه و معلم» است! این نظریه مبتنی بر شواهدی است که واقعی هستند. همین موضوع موجب است تا توجه پژوهشگران رشته ‏های مختلف به آن جلب شود. آنچه در بنیاد این نظریه قرار گرفته، نتایج عملکرد شاگردان در آزمون های داخلی و جهانی است. عملکرد شاگردان در آزمون‌های مدرسه ‎ای و در آزمون ورودی دانشگاه ها و همچنین در دو آزمون جهانی تیمز و پرلز شاهد اصلی در ساخت نظریه مذکور است. با وجود این، پژوهشگران به جنبه ‏های تجربی خود و گزارش های پژوهشی هم ارجاع می‏دهند. حتی اگر شواهد این نظریه پذیرفته شود، باز هم این نوع نظرورزی را می ‎توان درک سطحی شواهد یا «نظریه ‎پردازی بد» نامید. آنچه عملکرد شاگردان را شکل می‏دهد، فقط دانستن و یادگیری نیست. بیش از یادگیری و دانستن، موضوع خواستن و میل به اعلام دانایی مطرح است؛ که با متغیرهای متعدد اجتماعی در ارتباط است. اینکه شاگردان حاضر باشند در موقعیت آزمون، به پاسخدهی بر اساس توان خود اقدام کنند، جای سوال دارد؛ اما، واقعیت دارد که آنان از آنچه در مدرسه می گذرد، گریزان هستند و اینکه همین اشخاص در موقعیت‏ های عمل مشابه نشان داده‎اند که دارای توانایی لازم می باشند.

the teacher is alive, more alive than ever before

one of the controversial topics concerning iranian teachers and schools in the 21st century has been the “death of school and teacher”! this idea, which is based on real and available evidence, has drawn the attention of researchers from different disciplines. it is grounded on the results of iranian pupils’ performance in national and international exams. in this regard, pupils’ performance on school exams and university entrance exams as well as their performance on international tests such as timss and pirls have been referred to and cited as the main pieces of evidence supporting the abovementioned hypothesis. in addition, researchers refer to their first-hand experiences and research findings to lend further evidence to the above hypothesis. even if the evidence presented by the exponents of the hypothesis is accepted, this type of thinking and theorization can still be called a misconception of evidence or bad theorization. to clarify the point, one should take into consideration that what shapes pupils’ performance is not just learning. what matters more than learning and knowing is individuals’ willingness to learn and acquire knowledge, which depends on several social and cultural factors. whether pupils are willing to tap into their ability in test situations requires further attention and research. however, it is undeniably true that iranian pupils are neither pleased with nor interested in what is going on inour schools. ironically, the same pupils have demonstrated in similar situations that they have the necessary ability to get things done.