ارائه ی مدلی برای رضایت از یادگیری در مدارس هوشمند بر اساس خودکارآمدی کامپیوتر، قابلیت سیستم، ویژگی محتوی و تعامل با نقش واسطه-ای انتظار عملکرد و جو یادگیری

هدف از پژوهش حاضر، ارائه ی مدلی برای رضایت از یادگیری بر اساس نظریه ی شناختی اجتماعی بندورا در مدارس هوشمند است. به این منظور تعداد 383 نفر (210 پسر و 173 دختر) از دانش آموزان پایه ی دوم راهنمایی مدارس هوشمند شهر شیراز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. در این پژوهش آزمودنی ها پرسش نامه های خودکارآمدی کامپیوتر ترک زاده، انتظار عملکرد کامپیوتر و هیگنز، قابلیت سیستم و ویژگی محتوا پیتوچ و لی، تعامل جانسون، کیلیون و امی، جو یادگیری چیو و لیو و رضایت یادگیری چوی، هسو و سان را تکمیل کردند. نتایج پژوهش نشان داد که خودکارآمدی کامپیوتر، انتظار عملکرد، قابلیت سیستم، ویژگی محتوا، تعامل و جو یادگیری از عوامل اصلی رضایت از یادگیری در مدارس هوشمند می‌باشد: متغیر مستقل خودکارآمدی هم به طور مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم از طریق انتظار عملکرد بر رضایت از یادگیری تاثیر دارند. میان تعامل و رضایت از یادگیری رابطه ی مستقیم و معنا‌دار به دست نیامد. تعامل از طریق جو یادگیری و انتظار عملکرد رضایت از یادگیری را به نحو مثبت و معنا‌داری پیش بینی می کنند. خودکارآمدی کامپیوتر، قابلیت سیستم و ویژگی محتوا اثری غیرمستقیم روی رضایت یادگیری دارند. به طور کلی می توان نتیجه گرفت این عوامل برای برنامه‌ریزی در مدارس هوشمند لازم و ضروری هستند و اگر به این عوامل توجه شود رضایت یادگیری دانش آموزان بیش تر خواهد شد.