هستی شناسی فناوری اطلاعات: بازخوانی چرایی بهره گیری از فناوری اطلاعات در تربیت

هدف اصلی این پژوهش، بررسی چرایی فناوری اطلاعات در تربیت بر بنیاد واکاوی هستی شناسانه فناوری اطلاعات است. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش نمودشناسی هرمنوتیکی بهره گرفته شد. در این پژوهش دگرگونی‌های هستی شناسانه ای که فناوری اطلاعات در تجربه جهان و به دنبال آن در قلمرو تربیت سبب می‌شود، ناظر بر تغییر نقش بدن، فروریختن مرزهای مکانی و زمانی، گسترش ارتباط مجازی و امکان دسترسی به اطلاعات فناورانه می‌باشند. بر چنین بنیادی افق‌ها و تنگناهای حاصل از بهره گیری فناوری اطلاعات در فرایند تربیت بررسی شد. بنابراین، با درک این نکته که پرسش از چیستی و چرایی بر پرسش از چگونگی بهره گیری از فناوری اطلاعات در قلمرو تربیت مقدم است، یافته های این پژوهش نشان داد که گستره و حدود کاربرد فناوری اطلاعات در نسبت با هدف‌های زندگانی بشر در طول تاریخ همچون پرورش و ستایش آشکار می‌شود. در نتیجه این مطالعه به برخی دلالت‌ها مانند نقش تسهیلی فناوری اطلاعات در فرایند آموزش به جای نقش تولیدی، محدود کردن حوزه اثر فناوری اطلاعات در حد ابزار آموزش و بهره گیری از اطلاعات فناورانه در پیوند و همراه با دیگر گونه های اطلاعات بر بنیاد هدف‌های نهایی زندگانی آدمی اشاره شده است.