نقدی بر سیاست خصوصی‌سازی تربیت مدرسه‌ای در نظام آموزشی ایران

چندین دهه اخیر خصوصی‌سازی در حکمرانی تربیت  مدرسه‌ای موردتوجه سیاست‌گذاران نظام‌های تربیت مدرسه‌ای  جهان بوده است. در ایران نیز بعد از انقلاب اسلامی با تصویب قانون مدارس غیرانتفاعی در سال 1367 موردتوجه قرارگرفته است. هدف این مطالعه شناسایی و نقد پیامدهای سیاست خصوصی سازی در زیست بوم تربیت مدرسه‌ای ایران  است که با روش نقد انجام شده است.  بر اساس یافته‌های  این پژوهش  سیاست خصوصی‌سازی  در نظام تربیت  مدرسه‌ای  ایران نتوانسته است به بهبود کیفی تربیت در مدارس دولتی منجر شود و بعد از سی‌وپنج سال که از اجرای آن می‌گذرد، نظام تربیت  مدرسه‌ای  همچنان دارای کسری بودجه و فقر کیفیت است. از سوی دیگر خصوصی‌سازیِ تربیت  مدرسه‌ای    حمایت کننده  جریان توسعه شکاف اجتماعی و بازتولید اختلاف طبقاتی  شده  است. هم‌چنین سیاست خصوصی‌سازی این امکان را دارد که اهداف اجتماعی نظام تربیت  مدرسه‌ای کشور را تهدید و تخریب نماید. لذا لازم است سیاست خصوصی‌سازی در توزیع تربیت  مدرسه‌ای به‌عنوان یک خیر عمومی موردبازنگری قرارگرفته و با بنیان‌های فرهنگی و تجارب تاریخی کشور تناسب بیشتری پیدا کند. از این رو پیشنهاد می‌شود که در سیاست‌های کلان توزیع خیر تربیت مدرسه‌ای چرخشی آرام از خصوصی سازی به سمت دولتی – خیریه‌ای سازی صورت گیرد.

a critique on the privitizaatin policy of public and formal education in the iran educational system

in recent decades, privatization in the governance of school education systems has been a focus for policymakers worldwide. in iran, after the islamic revolution, the approval of the non-profit schools law in 1988 (1367 in the iranian calendar) marked a significant shift towards privatization in the country's education system.in recent decades, privatization in the governance of schooling education system has been afocus for policy-makers worldwide. in iran, after the islamic revolution, the approval of the non-profit schools law in 1988 (1367 in the iranian calendar) marked a significant shift towards privatization in the country's education system.the purpose of this study is to identify and criticize the consequences of privatization policy in the environment of school education in iran, which was done with the method of criticism.based on the findings of this research, the privatization policy in iran's schooling educationalsystem has not been able to improve the quality of education in public schools, and after thirty-five years of its implementation, the school education system still has a budget deficit and poor quality. on the other hand, the privatization of schooling educational system hassupported the development of social divide and the reproduction of class differences. also, the privatization policy has the possibility to threaten and destroy the social goals of the schooling educational system. therefore, it is necessary to review the policy of privatization in the distribution of school education as a public good and to find a better fit with the culturalfoundations and historical experiences of the country. therefore, it is suggested that in the macro-policies of distribution of school education, there should be a slow turn from privatization to public-charity.